W tym artykule dokładnie zbadamy temat Barski akvadukt i wszystkie aspekty z nim związane. Od jego powstania po wpływ na współczesne społeczeństwo, poprzez jego ewolucję w czasie i wpływ na różne kierunki studiów. Barski akvadukt to temat o ogromnym znaczeniu zarówno w kontekście historycznym, jak i obecnym, dlatego zrozumienie go jest niezbędne, aby mieć pełną wizję jego znaczenia w dzisiejszym świecie. W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się każdemu aspektowi Barski akvadukt i przedstawimy szczegółowy przegląd, który pomoże nam zrozumieć jego dzisiejszą rolę i znaczenie.
![]() Zdjęcie z 2007 roku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku |
akwedukt |
Inwestor |
Zejnel-beg Averić |
Położenie na mapie Czarnogóry ![]() | |
![]() |
Barski akvadukt (cyr. Барски аквадукт) – kamienny akwedukt pochodzący z XV–XVII wieku. Znajduje się w Starim Barze, mieście zniszczonym podczas trzęsienia ziemi w 1979 roku.
Zgodnie z obowiązkiem jałmużny muzułmanie mieszkający na terenie Czarnogóry składali często darowiznę nazywaną wakf[1], którą przeznaczano na budowę obiektów religijnych lub mających służyć całej społeczności. Fundatorem akweduktu był pochodzący z Prisztiny kupiec Zejnel-beg Averić, który po przeprowadzeniu się do Baru utworzył fundację na rzecz budowy i utrzymania akweduktu. Na ten cel przeznaczył środki finansowe oraz gaj oliwny. W 1905 roku fundacja posiadała 4743 fioriny i 926 drzewek oliwnych[2]. Akwedukt doprowadzał wodę do miasta ze strumienia w górach Rumija. Aby było to możliwe poprowadzono budowlę o długości 3 km, składającą się z 17 łuków mających różną szerokość. Woda płynęła w ceramicznych rurach o średnicy 12 cm i długości 30 cm[3]. Na początku XIX wieku wodę z akweduktu doprowadzono również do istniejącej w mieście twierdzy[4]. W 1905 roku rury zostały wymienione na żelazne[2]. Akwedukt działał do 1979 roku, kiedy to został uszkodzony w wyniku trzęsienia ziemi[5] i kilka przęseł zawaliło się[6]. W latach 80. XX wieku został zrekonstruowany[7]. W mieście pozostały liczne studnie i fontanny, jednak spora część z nich w 2012 roku była zaniedbana i niszczała[4].
Jest to jeden z trzech największych i najlepiej zachowanych akweduktów w rejonie byłej Jugosławii. Pozostałe dwa znajdują się w Skopju, w Macedonii Północnej i w Splicie, w Chorwacji[8].