We współczesnym świecie Bazardüzü stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu ludzi w każdym wieku i w każdym stanie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Bazardüzü przejął wiodącą rolę w różnych aspektach naszego codziennego życia. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę zawodową, edukacyjną, kulturalną czy społeczną, Bazardüzü wywołał debaty, refleksje i sprzeczne opinie. Na przestrzeni historii Bazardüzü wyznaczał ważne kamienie milowe i znacząco wpływał na sposób, w jaki żyjemy i odnosimy się do siebie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Bazardüzü, analizując jego wpływ, ewolucję i prognozy na przyszłość.
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość |
4466[1] m n.p.m. |
Wybitność |
2454[2] m |
Położenie na mapie Azerbejdżanu ![]() | |
Położenie na mapie Rosji ![]() | |
Położenie na mapie Dagestanu ![]() | |
![]() |
Bazardüzü[3] (azer. Bazardüzü dağı; ros. Базардюзю, trl. Bazardjuzju, trb. Bazardiuziu; lezg. Кичlен сув, trl. Kičhen suv) – góra w Paśmie Głównym Wielkiego Kaukazu, położona na granicy Azerbejdżanu (Qusar rayonu) i Rosji (Republika Dagestanu), o wysokości 4466 m n.p.m.[1] (dwunasta pod względem wysokości bezwzględnej góra w Wielkim Kaukazie[2]). Jej wierzchołek stanowi najwyżej położony punkt wschodniego Kaukazu i Azerbejdżanu[1]. Jest także drugim po Elbrusie (5642 m n.p.m., wybitność – 4741 m) szczytem Wielkiego Kaukazu pod względem wybitności – 2454 m[2].
Pierwszego odnotowanego historycznie wejścia dokonał Rosjanin A. Aleksandrow w 1847 roku, który zdobył szczyt północno-wschodnią granią[4].
Góra zbudowana jest z łupków krystalicznych i porfirów[1] pochodzących z jury środkowej (aalen)[5]. Jej zbocza pokryte są gołoborzami[1]. Po północnej stronie góry mogą znajdować się niewielkie lodowce[1], choć opracowanie z 2011 roku wskazuje, że lodowców już na tym obszarze nie ma, a wierzchołek góry pokrywa firn[6].
Bazardüzü znajduje się w granicach Parku Narodowego Şahdağ[7]. W 2000 roku góra wraz z obszarem u jej południowego podnóża, o łącznej powierzchni około 4000 ha, została włączona przez BirdLife International do sieci ostoi ptaków IBA[8]. Na jej terenie zidentyfikowano między innymi co najmniej cztery gatunki ptaków szponiastych: orłosępa Gypaetus barbatus, sępa płowego Gyps fulvus, ścierwnika Neophron percnopterus, orła przedniego Aquila chrysaetos[8]. Ponadto zaobserwowano pleszkę kaukaską Phoenicurus erythrogaster, gatunek z rzędu wróblowych, którego areał ograniczony jest do Azji Środkowej i Kaukazu[8]. Stwierdzono także cztery gatunki ptaków spośród dziesięciu w Europie, których zasięg w okresie lęgowym jest ograniczony wyłączenie do euroazjatyckich obszarów wysokogórskich[8]. Powołanie obszaru jako ostoi ptaków IBA przez BirdLife International było możliwe ze względu na występowanie gatunków, które wypełniają kryteria A1 (gatunki globalnie zagrożone) i A3 (gatunki ograniczone do danego biomu)[8].
Jest to także obszar dość licznego występowania koziorożca walcorogiego Capra cylindricornis[9], gatunku endemicznego dla środkowego i wschodniego Wielkiego Kaukazu, bliskiego zagrożenia (NT – Near Threatened) według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody[10].