Beata Nehring
W dzisiejszym świecie Beata Nehring zyskał niezaprzeczalne znaczenie. Niezależnie od tego, czy jest bohaterem poważnych zmian, przedmiotem debaty, czy historycznym punktem odniesienia, Beata Nehring budzi powszechne zainteresowanie. Jej oddziaływanie wykracza poza określony obszar, wpływając na różne aspekty życia codziennego. W tym artykule będziemy dalej badać rolę Beata Nehring i jego znaczenie w bieżącym kontekście. Od jego powstania po ewolucję, w tym jego implikacje, zagłębimy się w pełną analizę, która pozwoli nam lepiej zrozumieć zakres Beata Nehring i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
Beata Wanda Nehring z domu Witaczek (ur. 13 stycznia 1932, zm. 4 grudnia 2009) – architekt wnętrz, malarka, grafik.
Ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu.
W latach 70. XX w. tworzyła głównie barwne domy rysowane tuszem i akwarelą oraz ilustracje do książek dla dzieci. W latach 80. i 90. XX w. malowała obrazy abstrakcyjne techniką akwarelową, kredkami, na szkle oraz eksperymentowała z monotypią[1][2].
W latach 90. XX w. jej prace wzbogaciły się o nowy element. Do płaszczyzn barwnych ujętych w geometryczne formy doszły wytłaczane w papierze suche odciski płyt, przypominające suchoryty. W pracach z tego okresu pojawiły się również kolaże – wycinki z kolorowych papierów naklejane na powierzchnię odbitki. Równolegle w tym czasie powstawały serie monotypii, które wykonywała do 2004 roku[3].
Pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 2, grób 4)[4].
Wystawy
1971 r. – wystawa „Propozycje”, Kordegarda (Warszawa) – projekty mebli oraz dekoracji wnętrz przygotowane wspólnie z mężem, Andrzejem Nehringiem;
1973 r. – wystawa zbiorowa, Zachęta (Warszawa);
1973 r. – wystawa zbiorowa – Malarze Polski, Artist Union Galery, Sofia, Bułgaria;
1975 r. – wystawa zbiorowa, Kauvola, Finlandia; 1976 r. wystawa z Ewą Wershler, Mobel Lang Gallery, Basel, Belgia;
1977 r. – wystawa indywidualna; Wulff Gallery, Nowy Jork;
1978 r. – wystawa indywidualna w The Strand Gallery, Londyn, Anglia;
1979 r. – wystawa indywidualna, Galerie Sisley, Bruksela, Belgia;
1980 r. – wystawa indywidualna, Danmarks Kunstforemingen Galerie, Kopenhaga, Dania;
1982 r. – wystawa indywidualna, Danske Architekters Landsforbund, Kopenhaga, Dania;
1983 r. – wystawa indywidualna, Brahem Galerie, Turku, Finlandia; 1984 r. - wystawa indywidualna, Galerie de Gauden Real, Antwerpia, Belgia;
1984 r. – wystawa indywidualna, Electrum Galerie, Arnhem, Holandia;
1987 r. – wystawa z M. Maszkiewicz, Electrum Galerie, Arnhem, Holandia;
1988 r. – wystawa zbiorowa, Galerie of Centre, Bristol, Wielka Brytania;
1989 r. – wystawa indywidualna, Antwerpia, Belgia;
1989 r. – wystawa zbiorowa, „International Impressions”, Georgia Museum of Art., USA;
1990 r. – wystawa zbiorowa, Centrum Kultury, Wegimont, Belgia; 1990 r. - wystawa indywidualna, „Painterly Prints”, Południowa Walia, Wielka Brytania;
1990 r. – wystawa indywidualna, „Making Links”, Georgia, USA;
1991 r. – wystawa zbiorowa, „Open Door Days”, Kastelle, Belgia;
1991 r. – wystawa indywidualna, „Micro Art.” w Galeria Art, Warszawa, Polska;
1992 r. – wystawa indywidualna, Galerie de Vegimont, Varviers, Belgia;
1992 r. – wystawa zbiorowa, “Polscy graficy”, Antwerpia, Belgia;
1992 r. – wystawa indywidualna, Zoller Gallery, The Pensylwania State University, USA;
1993 r. – wystawa indywidualna, “Monotypes 1989-1993”, Kastelle, Belgia.
Przypisy
- ↑ "Dziedziczka na jedwabiu", Małgorzata Dygas, www.wSensie.pl, 30 listopada 2014 r.
- ↑ Wiesława Wierzchowska , folder do wystawy w Galerii Elektrum w Arnhem, 1984 r.
- ↑ Kamila Pijanowska z folderu, wernisaż, Milanówek 2011 r.
- ↑ śp. Beata Nehring