Beer Szewa (ruiny)
W dzisiejszym świecie Beer Szewa (ruiny) zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, naukę czy kulturę, Beer Szewa (ruiny) zajmuje dziś poczesne miejsce. Jego wieloaspektowość i znaczenie w różnych obszarach sprawiają, że jest to temat cieszący się powszechnym zainteresowaniem. W tym artykule zbadamy różne wymiary Beer Szewa (ruiny) i jego wpływ na życie codzienne. Poprzez dogłębną i eklektyczną analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie Beer Szewa (ruiny) dzisiaj i jego potencjalne konsekwencje dla przyszłości.
Beer Szewa[1], Tel Beer Szewa – nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z doliną Beer Szewy, gdzie zlokalizowane są najważniejsze stanowiska dla niniejszej kultury, czyli: Tell Abu Matar, Bir es-Safdi i Szikmim. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z omawianą kulturą obejmował swym zasięgiem obszary Syro-Palestyny. Rozwój tej jednostki kulturowej wyznaczają daty od ok. 4300 do ok. 3700 p.n.e. Inwentarz ceramiczny w niniejszej kulturze reprezentowany jest przez naczynia wykonywane na kole i są to dzbany bez szyjki, naczynia z zaokrąglonymi brzuścami, małe misy oraz dzbany z dziobkami. Naczynia zdobione były jedynie wzdłuż brzegu albo wokół brzuśca w postaci czerwonych pasów. Konstrukcje mieszkalne miały postać ziemianek drążonych w lessie; we wnętrzu tych obiektów poświadczona jest obecność jam zasobowych oraz palenisk. Ludność niniejszej jednostki kulturowej zajmowała się głównie uprawą pszenicy, jęczmienia, poświadczona jest także hodowla kóz, owiec i bydła. Znaleziska w Bir es Safadi mogą świadczyć o istnieniu warsztatu do obróbki kości słoniowej, zaś na stanowisku Tell Abu Matar poświadczona jest obecność śladów produkcji metalurgicznej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych. ksng.gugik.gov.pl. .
Bibliografia
- Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Świata, t. II Od "rewolucji" neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Fogra, Kraków 2004.
- Janusz K. Kozłowski, Archeologia Prahistoryczna, t. I Starsza Epoka Kamienia, Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1972.
- Piotr Kaczanowski, Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Polski, t.1 Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), Fogra, Kraków 1998.
- Janusz K. Kozłowski (opracowanie naukowe), Encyklopedia historyczna świata, t. I Prehistoria, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 1999.
- Bolesław Ginter, Janusz K. Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu (wyd. III), PWN, Warszawa 1990.
- J.Desmond Clark, Prahistoria Afryki, PWN, Warszawa 1978.
