Bernard Germain de Lacépède

W tym artykule zajmiemy się tematem Bernard Germain de Lacépède z różnych perspektyw, aby zaoferować jego pełną i wzbogacającą wizję. W całym tekście będziemy badać wiele aspektów prezentowanych przez Bernard Germain de Lacépède, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego dzisiejsze znaczenie. Dzięki krytycznemu i refleksyjnemu podejściu zagłębimy się w różne aspekty otaczające Bernard Germain de Lacépède, zapewniając czytelnikowi głębokie i szczegółowe zrozumienie tematu. Poprzez badania, analizy i referencje będziemy starali się rzucić światło na Bernard Germain de Lacépède i zaoferować świadomą perspektywę, która zachęca do debaty i refleksji.

Bernard Germain de Lacépède
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1756
Agen

Data i miejsce śmierci

6 października 1825
Épinay-sur-Seine

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Bernard Germain Étienne comte de La Ville-sur-Illon La Cépède, hrabia de La Cépède (czasem nazywany de la Cépède) (ur. 26 grudnia 1756 w Agen, zm. 6 października 1825 w Épinay-sur-Seine) – francuski przyrodnik i polityk, wolnomularz[1][2].

Życiorys

Studiował filozofię i muzykę. Początkowo służył w wojsku, następnie pod wpływem dzieł Buffona i Daubentona poświęcił się historii naturalnej. Został nadzorcą gabinetów historii naturalnej w ogrodach królewskich, a za rewolucji, której był zwolennikiem, prowadził wykłady historii naturalnej w Paryżu. W 1791 roku został deputowanym, w 1799 senatorem, w 1809 ministrem stanu, a w 1814 Ludwik XVIII mianował go parem Francji. W okresie rewolucyjnego terroru opuścił Francję na krótko w obawie prześladowań za pochodzenie[2].

W 1806 roku został członkiem Royal Society[3].

Najważniejsze jego dzieła to[2]:

  • Histoire naturelle des quadrupèdes ovipares et des serpens (2 t., 1788–89);
  • Histoire naturelle des reptiles (1789);
  • Histoire naturelle des poissons (6 t., 1798–1803);
  • Histoire naturelle de l'homme (1827 i 1840);
  • Les âges de la nature (2 t., 1830).

Zajmował się też muzyką i ogłosił[2]:

  • Poétique de la musique (2 t., 1875).

Jego dzieła były wznawiane w Paryżu w latach 1857–1876[2].

Przypisy

  1. ↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej w XVIII i XIX wieku, 1982, s. 89–90.
  2. ↑ a b c d e S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).
  3. ↑ List of Fellows of the Royal Society 1660 - 2019. 2020. s. 74. . (ang.).

Linki zewnętrzne