Biały kruk

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Biały kruk, temat, który na przestrzeni dziejów przykuwał uwagę i interesował wielu ludzi. Od początków do dzisiejszego wpływu Biały kruk był przedmiotem debaty, refleksji i badań zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Poprzez szczegółową analizę i dogłębne spojrzenie zanurzymy się w najbardziej istotnych i wyjątkowych aspektach związanych z Biały kruk, oferując szeroką i wzbogacającą wizję, która pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.

Biały kruk

Pierwsze wydanie Pana Tadeusza Adama Mickiewicza to przykład "białego kruka".

Biały kruk - termin używany do opisania rzadkiej, cennej, często trudno dostępnej książki[1][2], która jest szczególnie wartościowa ze względu na swoje unikalne cechy. Został wprowadzony już w starożytności przez poetę satyrycznego Juwenalisa[3].

Na rynku książki unikalnością, klasyfikującą do miana „białego kruka”, cechują się książki o znaczeniu historycznym i zabytkowym, zwłaszcza rękopisy i inkunabuły, stanowiące często tzw. zbiory specjalne bibliotek[4]. Obok nich „białymi krukami” są książki artystyczne, istniejące w pojedynczych egzemplarzach lub wydawane w niskich nakładach, będące dziełem sztuki lub „zawierające dominantę elementów artystycznych, np. ilustracji, oryginalnego designu, typografii, artystycznych cech kunsztu drukarskiego czy introligatorskiego”[5].

Geneza wyrażenia

Wyrażenie "biały kruk” wywodzi się z łacińskiej frazy corvus albus, używanej przez starożytnego rzymskiego poetę Juwenalisa. Na jego powiązania z tym hasłem wskazują "Wielki słownik cytatów polskich i obcych" Henryka Markiewicza i Andrzeja Romanowskiego oraz rosyjski słownik "Русская фразеология"[6].

Inną interpretację podaje Władysław Kopaliński, który jako źródło wymienia rara avis („rzadki ptak”)[7]. To sformułowanie również było używane przez Juwenalisa w znaczeniu rzadkości, unikatu, rarytasu i fenomenu[6]. Prawdopodobnie oba wyrażenia zostały pomieszane i stosowane były w mowie niezależnie od siebie.

Greckie korzenie tego hasła są jeszcze starsze. Starożytni Grecy wierzyli, że kruki z wiekiem stają się białe, co czyniło je symbolem rzadkości. Wyrażenie to pojawia się już u Arystotelesa w "Historia Animalium" i w greckich mitach, oznaczając coś niemal niemożliwego do zobaczenia[6]. Również dziś „biały kruk” oznacza wyjątkowość lub unikalność.

Słynne białe kruki

Przykładami "białych kruków" są:

  • Pan Tadeusz Adama Mickiewicza – pierwszy raz wydany 28 czerwca 1834 roku w dwóch tomach. W 2009 roku jeden z nich został pozyskany za 99 000 złotych[8].
  • Sonety Adama Mickiewicza – liczba pierwszych kopii nie jest znana, w październiku w 2017 roku jeden egzemplarz sprzedany za 25 000 złotych[8].
  • Pierwsze Folio Williama Szekspira - z 700 wydanych egzemplarzy, 220 zachowało się do dzisiaj. Jeden z nich został sprzedany za kwotę 2 milionów funtów[8].
  • Alicja w krainie czarów Lewisa Carrolla - pierwotnie wydano 2000 egzemplarzy, na prośbę autora zwrócono wszystkie i obecnie istnieją jedynie 22. Cena jednego egzemplarza wahała się między 2 a 3 miliony dolarów[9].

Festiwal Białych Kruków

Festiwal Białych Kruków w 2018 roku w Monachium.

W świecie miłośników książek szczególnie znany jest White Ravens Festival organizowany co dwa lata w Blutenburg Castle w Monachium, siedzibie Międzynarodowej Biblioteki Młodzieżowej[10], która jest również organizatorem wydarzenia.

Festiwal poświęcony jest światowej literaturze dla dzieci i młodzieży[11], a jego nazwa nawiązuje do listy cennej i wysokiej jakości literatury dla dzieci i młodzieży, którą Międzynarodowa Biblioteka Młodzieżowa publikuje co roku[12].

Ciekawostki

  • Od 1996 roku istnieje licznie nagradzane wydawnictwo "Biały kruk", które wydaje przede wszystkim książki historyczne oraz cywilizacyjne[13].
  • W przyrodzie kruki albinosy są rzadkim zjawiskiem. Zazwyczaj nie dożywają dorosłości, ponieważ ich wyjątkowe ubarwienie sprawia, że są bardziej narażone na ataki drapieżników[14].

Przypisy

  1. Aleksander Birkenmajer, Bronisław Kocowski, Jan Trzynadlowski (red.), Encyklopedia wiedzy o książce, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 128-129.
  2. IMKER, Biały kruk-co to jest? Informacje i przykłady - IMKER , Imker blog, 5 listopada 2021 (pol.).
  3. Biały kruk - Ciekawostki językowe PWN , sjp.pwn.pl .
  4. Andrzejewski, J. (1992). Zbiory specjalne w bibliotekach Łodzi. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum, 03, 135–141.
  5. Andrzej Tomaszewski, Książka artystyczna, Anna Żbikowska-Migoń, Marta Skalska-Zlat (red.), Encyklopedia książki, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2017, s. 109.
  6. a b c IGNATOWICZ-SKOWROŃSKA, Jolanta. Wyrażenie biały kruk w dziejach języka polskiego. Studia Językoznawcze: synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny, 2010, 9: 69-80.
  7. Kopaliński, W. (1991), Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa, s. 96
  8. a b c Słynne białe kruki - najdroższe książki na świecie , Blog skupksiazek.pl, 5 grudnia 2023 .
  9. Biały kruk. „Alicja w Krainie Czarów” trafiła do domu aukcyjnego Christie’s. Cena wywoławcza sięga 3 mln dolarów , kultura.wm.pl .
  10. White Ravens - White Ravens Festival , www.wrfestival.de (niem.).
  11. Red Dot Design Award: White Ravens Festival , www.red-dot.org .
  12. Internationale Jugendbibliothek, White Ravens Database , whiteravens.ijb.de (ang.).
  13. O nas , bialykruk.pl, 1 sierpnia 2024 .
  14. Ciężki los białych kruków w przyrodzie , www.dobresobie.pl .

Bibliografia

  • Jerzy Andrzejewski, Zbiory specjalne w bibliotekach Łodzi, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum”, 3, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 1992, s. 135-141.
  • Aleksander Birkenmajer, Bronisław Kocowski, Jan Trzynadlowski (red.), Encyklopedia wiedzy o książce, Wrocław, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 128-129.
  • Jolanta Ignatowicz-Skowrońska, Wyrażenie biały kruk w dziejach języka polskiego, „Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny”, 9, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2010, s. 69-80.
  • Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa 1991, s. 96.
  • Andrzej Tomaszewski, Książka artystyczna, Anna Żbikowska-Migoń, Marta Skalska-Zlat (red.), Encyklopedia książki, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2017, s. 109.