W tym artykule zbadamy fascynujący świat Biały kruk, temat, który na przestrzeni dziejów przykuwał uwagę i interesował wielu ludzi. Od początków do dzisiejszego wpływu Biały kruk był przedmiotem debaty, refleksji i badań zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Poprzez szczegółową analizę i dogłębne spojrzenie zanurzymy się w najbardziej istotnych i wyjątkowych aspektach związanych z Biały kruk, oferując szeroką i wzbogacającą wizję, która pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
Biały kruk
Pierwsze wydanie Pana TadeuszaAdama Mickiewicza to przykład "białego kruka".
Biały kruk - termin używany do opisania rzadkiej, cennej, często trudno dostępnej książki[1][2], która jest szczególnie wartościowa ze względu na swoje unikalne cechy. Został wprowadzony już w starożytności przez poetę satyrycznego Juwenalisa[3].
Na rynku książki unikalnością, klasyfikującą do miana „białego kruka”, cechują się książki o znaczeniu historycznym i zabytkowym, zwłaszcza rękopisy i inkunabuły, stanowiące często tzw. zbiory specjalne bibliotek[4]. Obok nich „białymi krukami” są książki artystyczne, istniejące w pojedynczych egzemplarzach lub wydawane w niskich nakładach, będące dziełem sztuki lub „zawierające dominantę elementów artystycznych, np. ilustracji, oryginalnego designu, typografii, artystycznych cech kunsztu drukarskiego czy introligatorskiego”[5].
Geneza wyrażenia
Wyrażenie "biały kruk” wywodzi się z łacińskiej frazy corvus albus, używanej przez starożytnego rzymskiego poetę Juwenalisa. Na jego powiązania z tym hasłem wskazują "Wielki słownik cytatów polskich i obcych" Henryka Markiewicza i Andrzeja Romanowskiego oraz rosyjski słownik "Русская фразеология"[6].
Inną interpretację podaje Władysław Kopaliński, który jako źródło wymienia rara avis („rzadki ptak”)[7]. To sformułowanie również było używane przez Juwenalisa w znaczeniu rzadkości, unikatu, rarytasu i fenomenu[6]. Prawdopodobnie oba wyrażenia zostały pomieszane i stosowane były w mowie niezależnie od siebie.
Greckie korzenie tego hasła są jeszcze starsze. Starożytni Grecy wierzyli, że kruki z wiekiem stają się białe, co czyniło je symbolem rzadkości. Wyrażenie to pojawia się już u Arystotelesa w "Historia Animalium" i w greckich mitach, oznaczając coś niemal niemożliwego do zobaczenia[6]. Również dziś „biały kruk” oznacza wyjątkowość lub unikalność.
Słynne białe kruki
Przykładami "białych kruków" są:
Pan Tadeusz Adama Mickiewicza – pierwszy raz wydany 28 czerwca 1834 roku w dwóch tomach. W 2009 roku jeden z nich został pozyskany za 99 000 złotych[8].
Sonety Adama Mickiewicza – liczba pierwszych kopii nie jest znana, w październiku w 2017 roku jeden egzemplarz sprzedany za 25 000 złotych[8].
Pierwsze FolioWilliama Szekspira - z 700 wydanych egzemplarzy, 220 zachowało się do dzisiaj. Jeden z nich został sprzedany za kwotę 2 milionów funtów[8].
Alicja w krainie czarówLewisa Carrolla - pierwotnie wydano 2000 egzemplarzy, na prośbę autora zwrócono wszystkie i obecnie istnieją jedynie 22. Cena jednego egzemplarza wahała się między 2 a 3 miliony dolarów[9].
Od 1996 roku istnieje licznie nagradzane wydawnictwo "Biały kruk", które wydaje przede wszystkim książki historyczne oraz cywilizacyjne[13].
W przyrodzie kruki albinosy są rzadkim zjawiskiem. Zazwyczaj nie dożywają dorosłości, ponieważ ich wyjątkowe ubarwienie sprawia, że są bardziej narażone na ataki drapieżników[14].
Przypisy
↑AleksanderA.BirkenmajerAleksanderA., BronisławB.KocowskiBronisławB., JanJ.TrzynadlowskiJanJ. (red.), Encyklopedia wiedzy o książce, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 128-129.
↑Andrzejewski, J. (1992). Zbiory specjalne w bibliotekach Łodzi. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum, 03, 135–141.
↑AndrzejA.TomaszewskiAndrzejA., Książka artystyczna, AnnaA.Żbikowska-Migoń, MartaM.Skalska-Zlat (red.), Encyklopedia książki, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2017, s. 109.
↑ abcIGNATOWICZ-SKOWROŃSKA, Jolanta. Wyrażenie biały kruk w dziejach języka polskiego. Studia Językoznawcze: synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny, 2010, 9: 69-80.
↑Kopaliński, W. (1991), Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa, s. 96
JerzyJ.AndrzejewskiJerzyJ., Zbiory specjalne w bibliotekach Łodzi, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum”, 3, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 1992, s. 135-141.
AleksanderA.BirkenmajerAleksanderA., BronisławB.KocowskiBronisławB., JanJ.TrzynadlowskiJanJ. (red.), Encyklopedia wiedzy o książce, Wrocław, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 128-129.
JolantaJ.Ignatowicz-SkowrońskaJolantaJ., Wyrażenie biały kruk w dziejach języka polskiego, „Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny”, 9, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2010, s. 69-80.
WładysławW.KopalińskiWładysławW., Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa 1991, s. 96.
AndrzejA.TomaszewskiAndrzejA., Książka artystyczna, AnnaA.Żbikowska-Migoń, MartaM.Skalska-Zlat (red.), Encyklopedia książki, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2017, s. 109.