W dzisiejszym świecie Bita śmietana to temat, który stale ewoluuje i budzi ogromne zainteresowanie w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę naukową, kulturalną, technologiczną czy społeczną, Bita śmietana stał się punktem odniesienia i ciągłą debatą. Z biegiem czasu stał się jednym z najaktualniejszych tematów w porządku publicznym, budząc zainteresowanie i ciekawość milionów ludzi na całym świecie. Bez wątpienia Bita śmietana to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym, a jego wpływ jest coraz bardziej widoczny w naszym społeczeństwie. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Bita śmietana i omówimy jego znaczenie w bieżącym kontekście.
Porcja ciasta z bitą śmietanąBita śmietana jako dodatek do szarlotki
Bita śmietana – śmietana lub śmietanka, zawierająca zazwyczaj więcej niż 30% tłuszczu, napowietrzona.
Technicznie rzecz ujmując, bita śmietanka jest jednocześnie emulsją i pianą[1]. Powietrze wtłaczane podczas ubijania zostaje uwięzione pod postacią pęcherzyków z błonami białkowymi, otoczonych zemulgowanym tłuszczem[1].
Weźmij śmietany gęstej słodkiej tak wiele, ile potrzebaż, przydaj cukru tłuczonego, rób puszką, której do ciasta używasz, tak długo, aż się piana wedźmie, którą na misę wyłożywszy, ulipkami obłóż, a pocukrowawszy, daj. (…)[a].
W literaturze gastronomicznej występuje pojęcie kremu bita śmietanka[4][5][6] (lub kremu z bitej śmietany[7]). Powstaje on poprzez krótkie ubicie schłodzonej śmietanki (30% lub 36%) dodając pod koniec ubijania cukier puder i wanilinę (lub etylowanilinę[7])[4][5]. Krem bita śmietanka zaliczany jest do kremów do tortów z grupy produkowanych na zimno[4][5]. Jest to wyrób nietrwały, przeznaczony do konsumpcji w ciągu 6 godzin (gdy przechowywany w temp. ok. 6°C)[4][5]. W celu utrwalenia kremu, pod koniec ubijania obok wymienionych składników dodaje się rozpuszczoną żelatynę[8][9]. Dawniej używano do tego celu karuku[10]. Bite śmietanki w sprayu (z tlenkiem diazotu) zwykle wytwarzane są ze śmietanki 20%[11].
↑Tekst staropolski poddany transkrypcji w przytoczonym źródle[3].
↑zob. np. „Potrawy z ryb i raków: Przepisy kulinarne”, przepis R-I-72 „Śledź balatoński”. W: praca zbiorowa: Kucharz gastronom. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo przemysłu lekkiego i spożywczego, 1968, s. 495.
↑ abcd3.13.1 „Kremy i masy do tortów”. W: Małgorzata Konarzewska: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem: podręcznik do nauki zawodu kucharz w technikum i szkole policealnej. T. 2. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2011, s. 142. ISBN 978-83-7141-980-5.
↑ abcd„V.6. Torty: Kremy i masy do tortów”, akapit „Kremy produkowane na zimno: Krem bita śmietanka”. W: Krystyna Flis, Aleksandra Procner: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem: podręcznik dla technikum. Część 2. Wyd. XVI. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2009, s. 150. ISBN 978-83-02-02862-5 (część 2), ISBN 978-83-02-03170-0 (całość).
↑„Desery: Przepisy kulinarne”, przepis D-8 „Bita śmietanka (krem)”. W: praca zbiorowa: Kucharz gastronom. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo przemysłu lekkiego i spożywczego, 1968, s. 986.
↑ abPółprodukty ciastkarskie pozostałe. 993-06 Krem z bitej śmietany. W: Helena Lipińska: Receptury i przepisy ciastkarskie. Wyd. IV poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Spółdzielcze, 1985, s. 29–30.
↑3.6. „Ciasta biszkoptowe”, przepis „Rolada z bitą śmietaną i brzoskwiniami”. W: Małgorzata Konarzewska: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem: podręcznik do nauki zawodu kucharz w technikum i szkole policealnej. T. 2. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2011, s. 107–108. ISBN 978-83-7141-980-5.
↑„V.6. Torty”, ćwiczenie „3. Tort biszkoptowy z kremem bita śmietanka”. W: Krystyna Flis, Aleksandra Procner: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem: podręcznik dla technikum. Część 2. Wyd. XVI. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2009, s. 154. ISBN 978-83-02-02862-5 (część 2), ISBN 978-83-02-03170-0 (całość).
↑„Andruty ze śmietaną bitą zwijane”. W: A D: Poradnik kucharski złożony z 485 przepisów przyprawiania potraw, marynat, soków, ciast, konserw i tym podobnych. Wyd. pierwsze. Warszawa: S. Strąbski, 1847, s. 142.
↑Franciszek Świderski, Bożena Waszkiewicz-Robak: Towaroznawstwo żywności przetworzonej z elementami technologii. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2010, s. 189. ISBN 978-83-7583-210-5.