Bitwa pod Łączynem
W tym artykule zbadamy fascynujący świat Bitwa pod Łączynem, temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od wpływu na współczesne społeczeństwo po znaczenie historyczne, Bitwa pod Łączynem był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych sferach. Dzięki tej wyczerpującej analizie przyjrzymy się wielu aspektom, które sprawiają, że Bitwa pod Łączynem jest tematem o ogromnym znaczeniu w obecnym kontekście. Zajmiemy się jego początkami, ewolucją i możliwym przyszłym rozwojem, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję Bitwa pod Łączynem. Dołącz do nas w tej podróży po temacie, który nigdy nie przestaje zaskakiwać i urzekać!
| Walki Niemców ze Słowianami połabskimi | |||
 Henryk I Ptasznik | |||
| Czas |
929 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Łączyn (współ. Lenzen) | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
Zwycięstwo wojsk Henryka I | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa pod Łączynem – starcie zbrojne, które miało miejsce w 929 r. w rejonie leżącego na prawym brzegu Łaby słowiańskiego grodu Łączyn.
W sierpniu 929 r. wieleckie plemię Redarów, zamieszkujące ziemie leżące między współczesnymi Neubrandenburgiem a Neustrelitz, podjęło atak i zdobyło pograniczny gród saski Walsleben nad rzeką Uchte (na północ od Stendal na terenie współczesnej Saksonii-Anhalt). Sukces Redarów zachęcił inne plemiona słowiańskie, m.in. Obodrytów oraz pozostałe plemiona wieleckie, do walki przeciw Frankom Wschodnim z Henrykowi I.
W reakcji na te wydarzenia król Henryk I zebrał armię sasko-niemiecką, która przekroczyła Łabę w rejonie silnie umocnionego słowiańskiego grodu Łączyna (we współczesnej północno-zachodniej Brandenburgii, niedaleko granicy z Dolną Saksonią i Meklemburgią-Pomorzem Przednim). Dowodzone przez margrabiów Bernharda i Thietmara wojska sasko-niemieckie rozpoczęły oblężenie Łączyna, nazywanego „bramą do kraju Obodrytów i Wieletów”. Po pięciu dniach oblężenia, pomimo oporu i pojawienia się posiłków słowiańskich, armia sasko-niemiecka rozbiła Słowian i zdobyła gród. O zwycięstwie zadecydował atak zreorganizowanego przez Henryka I ciężkozbrojnego rycerstwa.
Historię walk Franków ze Słowianami w czasach panowania Henryka I i Ottona I (936-973) szeroko przedstawił Widukind z Korbei w dziele Res gestae Saxonicae, spisanym ok. 973 r. Walki o gród w Łączynie Widukind przedstawia z punktu widzenia zwycięzców, ukazując Słowian jako barbarzyńców.
Bibliografia
- Joachim Herrmann: „Die Slawen in Deutschland“. Berlin 1985
- Widukind (von Corvey): „Sächsische Geschichte nebst der Schrift über die Herkunft der Schwaben“. Essen/Stuttgart 1986