W dzisiejszym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Bjarke Ingels, aby odkryć wszystkie jego sekrety, historie i ciekawostki. Bjarke Ingels to temat, który na przestrzeni dziejów przykuwał uwagę wielu ludzi i nic w tym dziwnego, ponieważ jego znaczenie i wpływ na nasze życie jest niezaprzeczalny. Idąc tym tropem, będziemy badać różne aspekty Bjarke Ingels, od jego początków po dzisiejsze znaczenie, poprzez jego implikacje dla społeczeństwa, technologii i kultury. Przygotuj się na zanurzenie się w fascynującą podróż po Bjarke Ingels i odkryj wszystko, co czyni ten temat niewyczerpanym źródłem wiedzy i emocji.
![]() Bjarke Ingels (2019) | |
Imię i nazwisko |
Bjarke Bundgaard Ingels |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Narodowość | |
Alma Mater |
Królewska Duńska Akademia Sztuk |
Dziedzina sztuki |
architektura |
Bjarke Bundgaard Ingels (ur. 2 października 1974 w Kopenhadze[1]) – duński architekt, założyciel Bjarke Ingels Group (BIG). W 2011 został ogłoszony Innowatorem Roku w Architekturze przez The Wall Street Jornual[2], a w 2016 magazyn TIME umieścił go na liście 100 Najbardziej Wpływowych Ludzi[3].
Urodził się w Kopenhadze 2 października 1974 roku w rodzinie inżyniera i dentystki, ma dwójkę rodzeństwa[4]. W młodości podejmował się różnych prac m.in. rozwożenia gazet, sprzedawania hot dogów, sprzątania na dworcu czy pracy w hospicjum[5].
Od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie rysowaniem, chciał zostać rysownikiem komiksów. W 1993 roku zaczął studiować architekturę w Królewskiej Duńskiej Akademii Sztuk Pięknych w celu nauki rysunku. Wtedy także szczerze zainteresował się architekturą[6]. W 1996 studiował architekturę także na uniwersytecie w Barcelonie w ramach programu Erasmus[7]. W 1999 roku ukończył studia[8]. Podczas studiów wraz z czterema innymi studentami pracował nad projektem kampusu uniwersyteckiego w Barcelonie. Ich projekt został zakwalifikowany do finału, studenci otrzymali 90 tysięcy dolarów na dokończenie projektu, wkrótce wynajęli biuro i podjęli dalsze prace, jednak ich projekt nie wygrał[8].
W latach 1998–2001 pracował dla Rema Koolhaasa w jego biurze Office for Metropolitan Architecture w Rotterdamie. W 2001 wrócił do Kopenhagi wraz z kolegą z poprzedniej pracy, Julienem de Smedt, by wkrótce założyć razem pracownię architektoniczną PLOT[8]. W 2003 PLOT zrealizował m.in. projekt odkrytych basenów The Harbour Bath w porcie w Kopenhadze[9]. W 2004 jego projekt sali koncertowej w Stravanger otrzymał nagrodę Złotego Lwa na Architektonicznym Biennale w Wenecji[8]. W 2006 roku architekci otrzymali nagrodę Forum AID dla najlepszego domu w Skandynawii za kompleks VM Houses w dzielnicy Ørestad[8].
W 2005 roku założył pracownię Bjarke Ingels Group[10]. Pierwsze biuro otwarte zostało w Kopenhadze, kolejne w Nowym Jorku (2010), Londynie (2016) i Barcelonie (2019)[11]. W 2005 roku ukończył szpital psychiatryczny w Helsingør, zaprojektowany na wzór płatka śniegu[1][12]. W 2008 podczas World Architecture Festival w Barcelonie jego projekt Mountain Dwellings został ogłoszony najlepszym projektem kompleksu mieszkalnego[8]. Mountain Dwellings to kompleks 80 mieszkań wybudowanych nad zabudowanym, wielopoziomowym parkingiem. Mieszkania ułożone są blokami stopniowo do góry, tworząc sztuczny „stok”. Na dachach znajdują się tarasy i ogródki dachowe[13].
W 2007 wygrał przetarg na projekt nowego Duńskiego Muzeum Morskiego w Helsingør, które wcześniej znajdowało się w zamku Kronborg, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Muzeum zostało zaprojektowane w dawnym suchym doku na podziemnej powierzchni 7,600 tysięcy metrów kwadratowych. Budowę rozpoczęto w 2010 i ukończono trzy lata później[14].
Ingels zaprojektował pawilon w kształcie pętli dla stanowiska Danii na Expo 2010 w Szanghaju o powierzchni 3000 metrów kwadratowych. W środku poprowadzona została ścieżka rowerowa, która umożliwiała zwiedzanie duńskiej wystawy nie schodząc z roweru[15][16]. W kolejnych latach zaczął pracować coraz częściej nad międzynarodowymi projektami[17].
W 2011 został ogłoszony Innowatorem Roku w Architekturze przez The Wall Street Jornual[2]. W 2012 Ingels przeniósł się do Nowego Jorku, by nadzorować prace nad budynkiem mieszkalnym VIA 57 West[4]. W 2015 przedstawił projekt systemu ochrony przeciwpowodziowej DryLine w Nowym Jorku[18]. Architekt zaaranżował wały przeciwpowodziowe w projekcie tak, by te pełniły również „funkcję społeczną” – zaprojektował park na nadbrzeżu rzeki wraz z nasypami oddzielającymi od wody[19].
W 2015 BIG rozpoczął prace nad projektem siedziby dla Google[20]. W 2022 ukończono kampus Bay View projektu BIG[21]. Pracownia także w 2015 zaprojektowała WTC 2[22]. W 2016 magazyn TIME umieścił go na liście 100 Najbardziej Wpływowych Ludzi[3].
W 2019 ukończona została spalarnia śmieci CopenHill w Kopenhadze projektu BIG. Spalarnia jest w kształcie stoku, a na jej zielonym dachu znajduje się powierzchnia do zjazdów na nartach. Spalarnia nie emituje żadnych szkodliwych gazów, a jedynie parę wodną[23][24].
W 2019 pojawiły się informacje o tym, że BIG zajmie się zaprojektowaniem kompleksu przy ulicy Towarowej 22 w Warszawie. Na działce o powierzchni 6 hektarów powstać miały biurowce przecięte parkiem, umożliwiającym wejście na zielony dach[25][26]. W 2022 rozpoczęła się rozbiórka starych obiektów przy Towarowej 22, jednak deweloper nie wspomina obecnie o projekcie pracowni Ingelsa[27].
Projekty Ingelsa reprezentują „egalitarne” podejście do architektury, skupiając się na potrzebach ludzi korzystających z budynków, posiadają wiele wspólnych przestrzeni dopasowanych do potrzeb wszystkich mieszkańców[28]. Jego projekty często łączą ze sobą niepasujące na pierwszy rzut oka elementy, jak chociażby połączenie spalarni śmieci z jazdą na nartach (projekt Amager Bakke)[28].
Budynki wychodzące spod planów Ingelsa często przybierają kaskadową formę, schodzących w dół tarasów – najczęściej zielonych, wypełnionych roślinami. Przykładowo budynek 8 House nawiązuje do okolicznych pól uprawnych[29].
Swoją filozofię dotyczącą architektury Ingels prezentuje w manifeście Yes is More stworzonego w formie komiksu. Prezentuje w nim koncepcję którą nazywa „hedonistycznym zrównoważonym rozwojem” – zakłada, że możliwa jest architektura, której praktycznym celem jest tworzenie miejsc doskonałych zarówno społecznie, gospodarczo i ekologicznie[30].
Jest w związku z hiszpańską architektką Ruth Otero, z którą ma syna[31].
Niektóre nagrody i wyróżnienia[32]: