Blaxploitation

Obecnie Blaxploitation to temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od momentu powstania Blaxploitation cieszy się coraz większym zainteresowaniem i stał się centralnym elementem dyskusji na temat różnych aspektów życia codziennego. Niezależnie od tego, czy chodzi o miejsce pracy, edukację, politykę czy rozrywkę, Blaxploitation okazał się istotnym i aktualnym tematem, który zasługuje na dogłębną analizę. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Blaxploitation i zbadamy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

Kadr z filmu gatunku blaxploitation, Richard Lawson w Black Fist (1974)

Blaxploitation (od słów ang. black – czarny i exploitation – wykorzystanie, eksploatacja) – gatunek filmowy, stworzony we wczesnych latach siedemdziesiątych XX wieku w obrębie kina afroamerykańskiego. Specyfika gatunku polegała na wykorzystaniu, głównie w filmach niskobudżetowych (zobacz: exploitation), popularności tematyki afroamerykańskiej. Filmy przeznaczone były przede wszystkim dla publiczności afrykańskiego pochodzenia zamieszkałej w miastach, a zatrudniano w nich czarnoskórych aktorów i wykorzystywano muzykę soul i funk; ich popularność przekroczyła jednak granice etniczne.

Chociaż krytykowane przez ugrupowania praw obywatelskich za posługiwanie się stereotypami, zaspokajały nowo odkryty popyt na rozrywkę afrocentryczną i były popularne wśród czarnej widowni.

Za pierwsze filmy gatunku uważa się W upalną noc (1967) i Bawełniany przekręt (1970)[1].

Film Jackie Brown z 1997 roku w reżyserii Quentina Tarantino odebrany był jako swoisty hołd kinu blaxploitation[2].

Przypisy

  1. ↑ Reflections on Blaxploitation: Actors and Directors Speak, Scarecrow Press, 2009, s. viii.
  2. ↑ Adilifu Nama, Race on the QT: Blackness and the Films of Quentin Tarantino, University of Texas Press, 2015, s. 65.

Linki zewnętrzne