Bohdan Drozdowski

Ten artykuł od 2016-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji: infoboks.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bohdan Drozdowski

Sebastian Lost, Raúl Fuentes y Torrejon, Raymond Starr

Bohdan Drozdowski (2006)
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1931 Kosów Poleski
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 2013 Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Tańczący z duchami
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bohdan Drozdowski, ps. Sebastian Lost, Raúl Fuentes y Torrejon, Raymond Starr (ur. 20 listopada 1931 r. w Kosowie Poleskim, zm. 2 kwietnia 2013 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, dziennikarz, publicysta, tłumacz, autor sztuk scenicznych.

Bohdan Drozdowski urodził się w Kosowie Poleskim 20 listopada 1931 roku. Publikował już w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych XX wieku, jednak szerszej publiczności został przedstawiony na łamach „Życia Literackiego” (nr 51 z grudnia 1955). W Prapremierze pięciu poetów Bohdana Drozdowskiego wprowadzał Julian Przyboś.

W 1957 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dziennikarz m.in. wrocławskiej „Gazety Robotniczej”, „Dziennika Łódzkiego”, krakowskiego „Życia Literackiego”. Pełnił funkcje m.in. zastępcy redaktora naczelnego i redaktora naczelnego „Współczesności”, redaktora naczelnego „Poezji”. W latach 1966–1970 był zastępcą dyrektora Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. Publikował również pod pseudonimami. W 2011 napisał autobiografię zatytułowaną Tańczący z duchami.

Po otwartym konflikcie z Ryszardem Kapuścińskim oraz częścią środowiska praktycznie wymazany z kart historii, w tym ze stron encyklopedii PWN, gdzie z Prapremiery pięciu poetów zostało czterech^{[potrzebny przypis]}.

Przetłumaczył osiem dramatów Williama Shakespeare’a: Życie i śmierć Króla Jana (1975), Balladę zimową (1978), Antoniusza i Kleopatrę (1983), Henryka VI. Kroniki Królewskie. Trylogię (1983), Króla Henryka IV. Część 1 i 2 (2004). Dokonał również adaptacji Otella i pisał własne utwory na kanwie Shakespeare’a (Hamlet II, Hermiona, Hamlet 70)^[1].

Zmarł w Warszawie 2 kwietnia 2013 roku^[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 229-4-20/21)^[3].

• Jest takie drzewo (1956)
• Piołun (1970)
• Opór (1973)

• Pasje Armina Laskowicza (1962)
• Wigwam (1966)
• Arnhem – ciemne światło (1968)
• Stare srebra (1973)
• Bastard (pod pseudonimem Sebastian Lost, 1987)
• Yagruma (1989) i La Ceiba (1998, obie pod pseudonimem Raúl Fuentes y Torrejon)
• Błękitny dom albo fatum (pod pseudonimem Raymond Starr, 1992)

• Tylko pamięć (1964)
• Gry ludzkie (1971)
• Życie samo w sobie (1973)
• O poezji (1977)
• List otwarty do… (1985)

• Kobiety i ludzie (1987)

• Kondukt (1960)
• Ballada polska (1962)
• Ostatni brat (1962)
• Mazur kajdaniarski (1970)
• Hermiona (1974)
• Hamlet II (1975)
• Bóg na śmieciach (1983)

• Zapach cygar (1974)
• Ciało (1979)
• Śmierć Dowdinga (1970)

• Król Jan (1975)
• Otello (1977)
• Zimowa opowieść (1978)
• Antoniusz i Kleopatra (1983)
• Henryk VI, część 1 (1983)
• Henryk VI, część 2 (1983)
• Henryk VI, część 3 (1983)
• Henryk IV, część 1 (2004)
• Henryk IV, część 2 (2004)

• Psalmy Króla Dawida (2003)
• Salomonowa Pieśń nad Pieśniami (2005)
• Ezop dla dorosłych (308 bajek na motywach z Ezopa Fryga, 2008)

• Piędź ziemi G. Bakłanowa (1961)
• Bajki I. Kryłowa (1979)
• Córka proboszcza G. Orwella' (1992)
• Bogowie wojny J. Tolanda (dwa tomy, 1994)
• Niewidzialna wojna w Europie J. H. Wallera (2000)
• Podróż sentymentalna z Teodorem Herzlem Sz. Peresa (2002)

Otrzymał wiele nagród literackich – za powieść, słuchowiska radiowe, widowiska telewizyjne, sztuki teatralne, studencką nagrodę „Czerwonej Róży”, dwukrotnie Nagrodę im. Witolda Hulewicza oraz Nagrodę indywidualną RSW „Prasa-Książka-Ruch” za rok 1975 (1976)^[4]. Laureat Nagrody "Trybuny Ludu" I stopnia (1985)^[5].