W tym artykule szczegółowo zgłębimy temat Bohdan Kołomyjski, który w ostatnim czasie cieszy się dużym zainteresowaniem. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, przeanalizujemy wszystkie istotne aspekty związane z Bohdan Kołomyjski. Ponadto przeanalizujemy różne opinie i badania przeprowadzone w tej sprawie, aby przedstawić pełną i obiektywną wizję na ten temat. W tym artykule chcemy zapewnić naszym czytelnikom głębsze i jaśniejsze zrozumienie Bohdan Kołomyjski, aby mogli wyrobić sobie na ten temat świadomą opinię. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o Bohdan Kołomyjski!
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce spoczynku |
cmentarz Rakowicki w Krakowie |
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Bohdan Kołomyjski (ur. 5 stycznia 1904 w Brześciu Litewskim, zm. 30 lipca 2001[1]) – polski inżynier metalurgii. Budowniczy Polski Ludowej.
Syn Karola i Stanisławy. Ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Po ich ukończeniu pracował w Towarzystwie Starachowickich Zakładów Górniczych, Hucie Pokój, jako główny inżynier Huty Kościuszko[2][3], następnie był dyrektorem generalnym w hucie „Baildon”[3]. W 1958 został Dyrektorem Naczelnym w Hucie im. Lenina, funkcję pełnił do 1971. Wdrażał zasady organizacyjne, które stanowiły wzorzec zarządzania zarówno dla kadry kierowniczej huty, jak również dla innych zakładów hutniczych, np. przyszłej Huty Katowice. W trakcie pełnienia funkcji zatrudnienie w Hucie wzrosło z 19.000 w 1960 do ponad 31.000 w 1970[4].
W 1947 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1964–1968 był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W 1964 odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej[5]. Ponadto uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956)[6], Złotym Krzyżem Zasługi (1951)[7] i Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954)[8].
Pełnił funkcję prezesa Hutnika Kraków[9].
Pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim(kwatera LXIX pas C-1-4)[1].