Boris Piotrowski

Temat Boris Piotrowski jest tematem o wielkim znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie. Jest to problem, który dotyczy dużej liczby osób i budzi duże zainteresowanie i niepokój w społeczeństwie. Jest to temat, który w ostatnich latach był przedmiotem licznych badań, badań i debat, wskazując na jego wagę i potrzebę odpowiedniego ujęcia. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Boris Piotrowski, badając jego przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania, aby zaoferować szeroką i kompletną wizję tego bardzo istotnego tematu.

Boris Piotrowski
Борис Борисович Пиотровский
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1908
Sankt Petersburg

Data i miejsce śmierci

15 października 1990
Leningrad

Zawód, zajęcie

archeolog

Miejsce zamieszkania

Leningrad

Narodowość

rosyjska

Edukacja

Leningradzki Uniwersytet Państwowy

Pracodawca

Akademia Nauk ZSRR, Ermitaż

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Leningradu” Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Order „Pour le Mérite”
Multimedia w Wikimedia Commons
Tablica pamiątkowa na ścianie domu Piotrowskiego

Boris Borisowicz Piotrowski, ros. Борис Борисович Пиотровский (ur. 1 marca?/14 marca 1908 w Sankt Petersburgu, zm. 15 października 1990 w Leningradzie) – rosyjski archeolog, egiptolog, doktor nauk historycznych, profesor, dyrektor Państwowego Muzeum Ermitażu (1964–1990), Bohater Pracy Socjalistycznej (1983).

Życiorys

Urodził się 14 lutego 1908 roku w Sankt Petersburgu. Od lat szkolnych brał udział w zajęciach, organizowanych przez Ermitaż, które poświęcone były antycznym cywilizacjom. W okresie studiów wyjeżdżał na stanowiska archeologiczne na Kaukazie Północnym. Na ostatnim roku studiów rozpoczął pracę w Instytucie Archeologii Akademii Nauk ZSRR. Przełożonym Piotrowskiego był akademik N. J. Marr.

W 1930 roku ukończył fakultet historyczno-lingwistyczny ze specjalizacją archeologiczną na Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym i został skierowany do Armenii w celu znalezienia śladów istniejącego tam w starożytności państwa urartyjskiego. Za punkt dla rozpoczęcia badań archeologicznych Piotrowski obrał Karmir Blur, wzniesienie, położone na przedmieściach Erywania. Pracami na tym miejscu kierował w okresie 1939-1971. Pod Karmir Blur zostały odkryte ruiny miasta Tejszebaini, które są obecnie najlepiej zbadanym obiektem kultury urartyjskiej. Wyniki swoich badań na Karmir Blur Piotrowski opublikował w kilku sprawozdaniach z lat 1950, 1952 i 1955 oraz w monografiach:

  • Historia i kultura Urartu – История и культура Урарту (1944),
  • Królestwo wanskie (Urartu) – Ванское царство (Урарту) (1959),
  • Sztuka Urartu VIII-VI wiek p.n.e. – Искусство Урарту VIII-VI вв. до н. э. (1962).

Prace Piotrowskiego, mimo iż zostały opublikowane w połowie XX wieku, nadal stanowią podstawę do urartologii.

Większą część życia Piotrowski był związany z Ermitażem, którego był dyrektorem w latach 1964-1990. Dlatego w sali muzeum, poświęconej sztuce Urartu, została umieszczona tablica pamiątkowa z jego imieniem[1].

Od 1945 roku członek WKP(b)/KPZR.

Zmarł 15 października 1990 roku w wieku 82 lat w Leningradzie. Jego synem jest Michaił, także naukowiec i dyrektor Ermitażu.

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. ↑ Открытие после реставрации экспозиции залов Кавказа. Борис Борисович Пиотровский (1908-1990) и раскопки Кармир Блура. Государственный Эрмитаж. . .

Bibliografia