W artykule, który dzisiaj prezentujemy, zajmiemy się tematem Broumovská vrchovina, tematem, który wzbudził zainteresowanie wielu ludzi na przestrzeni dziejów. Broumovská vrchovina to złożony i fascynujący temat, który obejmuje szeroki zakres aspektów i ma reperkusje w różnych obszarach społeczeństwa. Na przestrzeni lat Broumovská vrchovina był przedmiotem licznych badań, debat i kontrowersji, co przyczyniło się do wzbogacenia naszego zrozumienia tego tematu. W tym artykule proponujemy zbadanie różnych aspektów związanych ze Broumovská vrchovina, od jego powstania po dzisiejszy wpływ, oferując wszechstronną wizję i różnorodne perspektywy, które pozwalają czytelnikowi zagłębić się w ten ekscytujący temat.
![]() Broumovské stěny | |
![]() Zasięg regionu w obrębie Czech | |
Megaregion | |
---|---|
Prowincja | |
Podprowincja | |
Makroregion | |
Mezoregion |
Broumovska vrchovina |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Broumovská vrchovina (niem. Braunauer Bergland) – jednostka geomorfologiczna w północno-wschodnich Czechach, o powierzchni około 535 km², przecięta granicą państwową polsko-czeską. Średnia wysokość wynosi 527 m n.p.m.
Najwyższym szczytem jest Szczeliniec Wielki (919 m n.p.m.), a po czeskiej stronie Královecký Špičák, o wysokości 880,6 m n.p.m. Dzieli się na kilka mniejszych jednostek. Lasy pokrywają około 1/3 krainy.
Według czeskich geomorfologów Broumovská vrchovina dzieli się na następujące części:
Przy tak określonym zasięgu Broumovská vrchovina obejmuje fragmenty Gór Kruczych i Gór Suchych w Górach Kamiennych, Obniżenia Ścinawki, Gór Stołowych oraz Jestřebí hory wraz z otaczającymi je pogórzami, czyli dużą część Sudetów Środkowych, pokrywającą się z zasięgiem niecki śródsudeckiej z wyjątkiem jej północnej i północno-wschodniej części (Góry Wałbrzyskie, część Pogórza Wałbrzyskiego, Wzgórza Włodzickie, skrawki Gór Sowich i Gór Bardzkich).
Pod względem geologicznym Broumovská vrchovina jest częścią niecki śródsudeckiej. Obejmuje jej południową i środkową część. Žacléřská vrchovina i Góry Suche zbudowane są górnokarbońskich (przeważnie szarych) piaskowców, zlepieńców i łupków ilastych z pokładami węgla kamiennego oraz permskich (zwykle czerwonych) piaskowców, zlepieńców i łupków ilastych z wkładkami wapieni. Osady te przecinają wystąpienia karbońskich i głównie permskich skał wulkanicznych: porfirów, melafirów oraz ich tufów. W Kotlinie Broumovskiej i u podnóża Broumovskich Ścian znajdują się wychodnie piaskowców triasowych. Pozostała część regionu zbudowana jest przede wszystkim z piaskowców, a ponadto mułowców i margli górnokredowych.