W dzisiejszym świecie Brunon Sikorski stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób z różnych dziedzin. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę naukową, kulturalną, społeczną czy osobistą, Brunon Sikorski wywarł znaczący wpływ na sposób, w jaki podchodzimy do różnych aspektów życia codziennego. Jego wpływ rozciąga się na cały świat, a jego znaczenie stale rośnie. W tym artykule szczegółowo zbadamy rolę Brunon Sikorski w naszym obecnym społeczeństwie, badając jego implikacje i reperkusje w różnych kontekstach.
![]() Brunon Sikorski (przed 1936) | |
Data i miejsce urodzenia |
19 września 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 marca 1976 |
Poseł na Sejm IV i V kadencji (II Rzeczypospolitej) | |
Okres | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Brunon Andrzej Sikorski (ur. 19 września 1896 w Berlinie, zm. 7 marca 1976 w Warszawie) – polski działacz gospodarczy i społeczny, poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) w II Rzeczypospolitej, członek Zarządu Koła Parlamentarnego Obozu Zjednoczenia Narodowego w 1938 roku[1].
Ukończył gimnazjum humanistyczne i Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego w 1931 roku. Pracował od 1923 roku w Wielkopolskim Związku Towarzystw Kupieckich w Poznaniu. W latach 30. był m.in. wiceprezesem Związku Zakładów Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych w Warszawie, wicekomisarzem Giełdy Zbożowej i Towarowej w Poznaniu, radcą Izby Przemysłowo-Handlowej w Poznaniu (od 1928 roku) oraz członkiem Rady Państwowego Instytutu Eksportowego, Państwowej Rady Komunikacyjnej i Sądu Kartelowego, Komisji dla spraw handlu przy Ministrze Przemysłu i Handlu, Wojewódzkiego Urzędu Rozjemczego dla wielkiej własności rolnej.
Zajmował się również dziennikarstwem ekonomicznym.
W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 11 445 głosami z okręgu nr 93, obejmującego obwody I, III, IV i V Poznania[2]. W kadencji tej był wiceprzewodniczącym komisji przemysłowo-handlowej, pracował też w komisjach: budżetowej, spraw zagranicznych, skarbowej oraz w komisji specjalnej do rozważenia projektu ustawy o upoważnieniu Prezydenta RP do wydawania dekretów[3][4].
W wyborach parlamentarnych w 1938 roku został wybrany posłem na Sejm V kadencji (1938–1939) z listy OZN z okręgu nr 94, obejmującego II, VI, VII i VIII Poznania[2]. W kadencji tej został ponownie wiceprzewodniczącym komisji przemysłowo-handlowej, przewodniczył komisji skarbowej, pracował też w komisjach: budżetowej, inwestycyjnej, spraw zagranicznych i zmiany ordynacji wyborczej[4][5].
W okresie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie. Prowadził w konspiracji agendy Naczelnej Rady Kupieckiej.
Po wojnie pracował przy odbudowie struktur samorządu kupieckiego. Należał do Stronnictwa Pracy, w którym kierował sekcją przemysłowo-handlową w Komisji Społeczno-Gospodarczej SP. Do 1965 roku był dyrektorem Naczelnej Rady Zrzeszeń Kupieckich oraz Naczelnej Rady Zrzeszeń Prywatnego Handlu i Usług (PHiU). Przez wiele lat pracował w redakcjach kolejnych organów prasowych Naczelnej Rady Zrzeszeń PHiU.
Był synem Andrzeja i Balbiny z domu Szatkowskiej. Ożenił się z Zofią Żytowiecką, miał dwóch synów.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 154b-5-28)[6][4].