Budynek Landratury Poznań-Zachód

Dziś Budynek Landratury Poznań-Zachód to temat, który budzi duże zainteresowanie i dyskusję w społeczeństwie. Wiele osób zaangażowało się w badanie Budynek Landratury Poznań-Zachód, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w naszym życiu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Budynek Landratury Poznań-Zachód, od jego początków po dzisiejszy wpływ. Omówimy także różne perspektywy i opinie na temat Budynek Landratury Poznań-Zachód, aby zapewnić pełny i zrównoważony pogląd. Niezależnie od stanowiska zajętego w tej kwestii nie można zaprzeczyć, że Budynek Landratury Poznań-Zachód odgrywa kluczową rolę w naszym społeczeństwie i zasługuje na poważną i wnikliwą refleksję.

Budynek Landratury Poznań-Zachód
Zabytek: nr rej. A-289 z 21.10.1986[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Mickiewicza 31

Architekt

G. Seidel

Ukończenie budowy

1908

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek Landratury Poznań-Zachód”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Budynek Landratury Poznań-Zachód”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Landratury Poznań-Zachód”
Ziemia52°24′33,58″N 16°54′36,13″E/52,409328 16,910036
Multimedia w Wikimedia Commons

Budynek Landratury Poznań-Zachód – zabytkowy budynek zlokalizowany w Poznaniu, na Jeżycach, w obrębie zespołu rezydencjonalnego, przy ul. Mickiewicza 31.

Obiekt powstał z uwagi na podzielenie powiatu poznańskiego na dwie części (Wschód i Zachód), co wywołane było intensywnym rozwojem aglomeracji miejskiej w początkach XX wieku. Projektantem był G. Seidel. Budynek ukończono w 1908. Nawiązuje do architektury baroku, ale posiada także detal secesyjny. Dostosowano go do rezydencjonalnego otoczenia, w jakim powstał. Od 1923 użytkowany był przez Izbę Przemysłowo-Handlową, a po II wojnie światowej oddano go na potrzeby służby zdrowia. Stan ten utrzymuje się do dziś.

Uzupełnieniem budynku głównego były stajnie i wozownia na zapleczu oraz niewielki ogródek od frontu. Według Marcina Libickiego obiekt bardziej nawiązuje do polskiej architektury tego okresu niż cięższych stylowo dokonań niemieckich[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025.
  2. ↑ Marcin Libicki, Poznań - przewodnik, Wydawnictwo Gazeta Handlowa, Poznań, 1997, ss.166-167, ISBN 83-902028-4-0

Bibliografia