Bujak (Tatry)

Obecnie Bujak (Tatry) jest bardzo istotnym tematem, który przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców. Z biegiem czasu Bujak (Tatry) stał się kluczowym punktem dyskusji w różnych obszarach, od polityki po naukę, kulturę i technologię. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty Bujak (Tatry) i jego wpływ na nasze społeczeństwo. Od jego początków po konsekwencje, przeanalizujemy dogłębnie znaczenie i znaczenie Bujak (Tatry) w dzisiejszym świecie. Bez wątpienia Bujak (Tatry) to temat, który w najbliższej przyszłości będzie nadal budził debatę i refleksję, dlatego istotne jest, aby mieć świadomość wszystkich jego konsekwencji.

Widok na Bujaka i Murań z Polany pod Muraniem

Bujak (słow. Bujak) – grzęda opadająca z głównej grani Tatr Bielskich na Polanę pod Muraniem w słowackich Tatrach Bielskich[1]. Wyrasta ze Skrajnej Murańskiej Czubki i opada w kierunku południowo-zachodnim, oddzielając Bujakowy Żleb (po zachodniej stronie) od Stefanowej Doliny (po wschodniej stronie). W najwyższej części jest to tylko trawiasta wypukłość, niżej przechodzi w wyraźną, porośniętą kosodrzewiną i lasem grzędę. W środkowej części, po orograficznie lewej stronie grzbiet ten podcięty jest pasem pionowych ścian zbudowanych głównie ze skał krzemianowych. W zbudowanych ze skał węglanowych Tatrach Bielskich jest to osobliwość, na którą zwrócił uwagę już Stanisław Sokołowski w 1948 roku[2].

W środkowej części Bujaka, na wysokości około 1540 m znajduje się Bujakowa Płaśń, a na niej jedna z najładniej położonych chatek Tatrzańskiego Parku Narodowego. Z Polany pod Muraniem lasem Bujaka prowadzi do niej wygodna, mało stroma ścieżka. Poniżej chatki na wysokości około 1360 m znajduje się skrzyżowanie ścieżek. Ścieżki te są staranie utrzymane i w wielu miejscach wzmocnione murkami. Powyżej Bujakowej Płaśni grzęda robi się bardziej stroma, jej grzbietowe partie mają postać grzebienia z kilkoma skalnymi uskokami[2].

Przypisy

  1. ↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
  2. ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część zachodnia. Przewodnik szczegółowy'', t. 4, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-015-6.