Butawd Henryk
W tym artykule zagłębimy się w Butawd Henryk, temat, który w ostatnim czasie wywołał duże zainteresowanie i debatę. Butawd Henryk stał się istotną postacią w różnych obszarach, generując podzielone opinie i wzbudzając duże zainteresowanie ogółu społeczeństwa. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy Butawd Henryk, analizować jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i badać możliwe konsekwencje jego obecności w naszym środowisku. Podobnie będziemy starali się zrozumieć znaczenie Butawd Henryk w bieżącym kontekście i jego potencjalny wpływ w przyszłości.
| |
| książę Drohiczyna | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1346/1347 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
nieznana z imienia |
| Dzieci | |
Butawd Henryk, lit. Butautas (ur. ok. 1346/1347, zm. 7 maja 1380 w Pradze[1]) – najstarszy syn wielkiego księcia litewskiego Kiejstuta i jego żony Biruty.
Życiorys
Butawd Henryk posiadał ziemię w Drohiczynie na Podlasiu. W 1365, wracając z wyprawy wojennej przybył do Królewca, gdzie w dniu św. Jakuba Apostoła przyjął chrzest pod imieniem Henryk. Po przyjęciu chrztu z rąk Krzyżaków, Butawd udał się do Pragi na dwór cesarza Karola IV, gdzie spędził resztę życia. Przypuszcza się, że powodem ucieczki Henryka z Litwy była chęć osiągnięcia władzy przy pomocy Krzyżaków. Ostatnia wzmianka na temat księcia pochodzi z lutego 1381, kiedy jego syn Wajduta postanowił dołączyć do ojca i zbiegł spod opieki swego dziada Kiejstuta.
Butawd Henryk został pochowany w kościele augustianów w Pradze, o czym świadczy darowizna brata księcia, Witolda na rzecz tegoż kościoła w 1413. Z nieznanej bliżej małżonki, prawdopodobnie wybranej Butawdowi przez ojca, pozostawił syna Wajdutę Jana, kustosza i kanonika krakowskiego.
Przypisy
Bibliografia
- Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 1999, ISBN 83-913563-1-0, s. 204.