W tym artykule zbadamy temat Bye Bye Brasil z różnych perspektyw, uwzględniając jego historyczne, kulturowe, społeczne i emocjonalne implikacje. Bye Bye Brasil to dziś temat niezwykle istotny, który wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. W całym artykule przeanalizujemy różne aspekty Bye Bye Brasil, zagłębiając się w jego znaczenie, wpływ i możliwe rozwiązania. Poprzez multidyscyplinarne podejście staramy się zapewnić kompleksowe spojrzenie, które pozwoli czytelnikowi zrozumieć złożoność i znaczenie Bye Bye Brasil we współczesnym kontekście.
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
1979 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
portugalski |
| Czas trwania |
105 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Cacá Diegues |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Dystrybucja |
Embrafilme |
Bye Bye Brasil – brazylijska komedia z 1979 roku w reżyserii Carlosa Dieguesa. W 2015 roku film został umieszczony na liście 100 najlepszych brazylijskich filmów wszech czasów przez Abraccine (Brazylijskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych)[1].
Film koncentruje się na przemianach, które miały miejsce w Brazylii w latach 70. do wczesnych lat 80. XX wieku, podkreślając gospodarcze, społeczne i kulturowe konsekwencje procesu modernizacji i industrializacji kraju.
Salomé, Lorde Cigano i Andorinha to członkowie Caravany Rolidei – trupy wędrownych artystów, którzy przemierzają Brazylię, wystawiając spektakle dla najbiedniejszych warstw społecznych, nieposiadających telewizora. Są negatywnie nastawieni do telewizji, nazywając anteny "rybimi ośćmi". Przyłączają się do akordeonisty Ciço i jego żony Dasdô, po czym wędrują od Amazonii aż do stolicy kraju, Brasílii[2].
Punktem wyjścia jest odległe miasto położone na północy kraju. Bohaterowie wyobrażają sobie Amazonię jako egzotyczne miejsce, pełne bogactw naturalnych i zamieszkane tylko przez Indian. Ale po drodze Lorde Cigano widzi sceny wylesiania, okupacji i eksploatacji ziemi przez obcokrajowców, a także ubóstwo materialne i intelektualne mieszkańców tego regionu.
Wędrując przez północno-wschodnią część kraju, karawana obserwuje skutki spowolnionego rozwoju gospodarczego, skrajne ubóstwo i żarliwą religijność – symbol nadziei narodu brazylijskiego. W miastach na północnym wschodzie, otoczonych pięknymi plażami, trupa jest świadkiem pierwszych konsekwencji wzrostu liczby ludności – dużego natężenia ruchu, zanieczyszczenia i spadku jakości życia, a także degradacji środowiska.
Film ukazuje Brazylię pełną sprzeczności: z jednej strony nowo powstającą infrastrukturę, a z drugiej wylesianie i pozbawianie rdzennej ludności ich ziem. Proces modernizacji jest pożegnaniem "starej" Brazylii – wiejskiej, archaicznej[3].
Źródło[4]
| Rok | Festiwal | Nagroda | Wynik |
|---|---|---|---|
| 1980 | 33. MFF w Cannes | Złota Palma | Nominacja |
| 1981 | SESC Film Festival | Nagroda Publiczności | Nagroda |