W dzisiejszym świecie Cathy Lee Crosby to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w kulturze popularnej, Cathy Lee Crosby wywołał szerokie spektrum dyskusji i debat. Dzięki historii sięgającej kilkudziesięciu lat Cathy Lee Crosby ewoluował i dostosował się do zmian w społeczeństwie, utrzymując swój wpływ na wiele aspektów codziennego życia. W tym artykule zbadamy znaczenie Cathy Lee Crosby i jego rolę we współczesnym świecie, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych obszarach.
![]() Cathy Lee Crosby (1984) | |
Data i miejsce urodzenia |
2 grudnia 1944 |
---|---|
Zawód |
aktorka |
Współmałżonek |
Alexande W. Ingle |
Lata aktywności |
od 1968 |
Cathy Lee Crosby (ur. 2 grudnia 1944 w Los Angeles) – amerykańska aktorka telewizyjna i filmowa.
Urodziła się w Los Angeles jako córka hollywoodzkiej aktorki Lindy Hayes (1918-1995)[1] i spikera Lou Crosby'ego (1914-1984)[2]. Wychowywała się z siostrami – Lucindą (ur. 17 lipca 1952)[3] i Lindą Lou[4].
Początkowo mając 21 lat była zawodową tenisistką[5], zajęła siódme miejsce w amerykańskim turnieju juniorów rozgrywanym pojedynczo (tzw. singel)[6] i czwarte miejsce w turnieju juniorów rozgrywanym w dwuosobowych zespołach (tzw. doubles). Trenowała także spadochroniarstwo, windsurfer i pływanie[7].
Debiutowała przed kamerami w dramacie kryminalnym Uśmiechnięty gliniarz (The Laughing Policeman, 1973) u boku Waltera Matthau, Bruce’a Derna i Louisa Gossetta Jr. W 1974 roku została wybrana do roli tytułowej jako Wonder Woman / Diana Prince w serialu ABC Wonder Woman. Jednak od roku 1976 tę rolę przejęła Lynda Carter. Zagrała główną rolę trenerki koszykówki Randy Rawlings w komedii sportowej Trener (Coach, 1978) z udziałem Michaela Biehna, Keenana Wynna i Brenta Huffa. Z czasem ograniczyła występy do udziału w kilku filmach w Europie i powróciła do lekkoatletyki. W latach 1980–84 była jednym z gospodarzy programu That's Incredible!. W 1988 zagrała na off-Broadwayu w produkcji Prawie doskonały (Almost Perfect). Brała udział w różnych organizacjach charytatywnych i prospołecznych. Co jakiś czas powracała na ekran, w tym m.in. w tragikomedii Roberta Altmana Gracz (The Player, 1992).