Centralny Poligon Sił Powietrznych
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Centralny Poligon Sił Powietrznych. Przez lata Centralny Poligon Sił Powietrznych okazał się tematem interesującym wiele różnych osób. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w kulturze popularnej, Centralny Poligon Sił Powietrznych pozostawił niezatarty ślad na świecie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Centralny Poligon Sił Powietrznych, od jego pochodzenia i ewolucji po jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Przygotuj się na zanurzenie się w podróż pełną wiedzy i inspiracji na temat Centralny Poligon Sił Powietrznych!
.png) odznaka pamiątkowa (wzór 2022) | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1946 |
| Tradycje | |
| Święto |
1 września[1] |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Kazimierz Jackowski |
| Obecny |
płk Stefan Świdurski |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
Centralny Poligon Sił Powietrznych (znany też pod nazwą Poligon Ustka-Wicko Morskie) – poligon położony nad brzegiem Morza Bałtyckiego między Ustką a Jarosławcem, nad jeziorem Wicko, o powierzchni ok. 4000 ha. Niegdyś odgrodzony od reszty lądu płotem i innymi zabezpieczeniami, obecnie pilnowany doraźnie (posterunki na drogach wjazdowych). Zamykany szczelnie dla postronnych tylko w czasie ćwiczeń. Na terenie poligonu znajduje się wieś Wicko Morskie wraz z nieczynnym lotniskiem Wicko Morskie.
Nazwy poligonu
- 1946 – Ośrodek Szkolenia Poligonowego Wojsk OPL;
- 1952 – Ośrodek Szkolenia Poligonowego Artylerii Przeciwlotniczej;
- 1954 – Centralny Poligon Artylerii Przeciwlotniczej;
- 1961 – Filia Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Ustce;
- 1966 – Obóz Ćwiczeń i Poligon Artylerii Przeciwlotniczej;
- 1970 – Ośrodek Szkolenia Poligonowego Artylerii i Wojsk Obrony P/Lot;
- 1981 – Ośrodek Szkolenia Poligonowego Wojsk Obrony Przeciwlotniczej;
- 2003 – Centralny Poligon Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej;
- 2004 – Centralny Poligon Sił Powietrznych.
Dowódcy
- ppłk Kazimierz Jackowski, 1946 – 1946;
- por. Leon Pilczuk, 1946 – 1946;
- ppłk Aleksander Iliaszewicz, 1946 – 1947;
- por. Leon Pilczuk, 1947 – 1957;
- mjr Tadeusz Ożga, 1957 – 1959;
- mjr Witold Pawulski, 1959 – 1961;
- ppłk Władysław Kordas, 1961 – 1966;
- płk Stanisław Pałka, 1966 – 1968;
- płk Władysław Owsiany, 1968 – 1990;
- płk dr Jan Olech, 1990 – 2004;
- płk dypl. Ryszard Marcinkowski, 2004 – 2007;
- płk dypl. inż. Andrzej Witek, 11.10.2007 – 30.05.2014;
- płk Bogusław Atalski, 2015 – 2018.
- płk Stefan Świdurski 2018 -
Tradycje
- decyzją Nr 10/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2007 ustanowiono święto jednostki na dzień 1 września[1]
- decyzją Nr 93/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lutego 2007 wprowadzono odznakę pamiątkową[2]
- decyzją Nr 431/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 października 2015 wprowadzono oznakę rozpoznawczą[3]
- decyzją Nr 65/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 13 maja 2022 wprowadzono nową odznakę pamiątkową[4]
- Insygnia
-
Odznaka pamiątkowa
(wzór 2007) -
Odznaka pamiątkowa
(wzór 2022) -
Oznaka rozpoznawcza na mundur wyjściowy -
Oznaka rozpoznawcza na mundur polowy
_mund-w.png)
_mund-p.png)
Przypisy
- ↑ a b Decyzja Nr 10/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2007 r.. . (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 93/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lutego 2007 r.. . (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 431/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 października 2015 r.. . (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 65/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 13 maja 2022 r.. . (pol.).
Linki zewnętrzne
