W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Chabad-Lubawicz, temat, który przykuł uwagę zarówno naukowców, jak i hobbystów. Od wpływu na społeczeństwo po zastosowania w życiu codziennym, Chabad-Lubawicz okazał się tematem powszechnego zainteresowania. Idąc tym tropem, będziemy badać jego historię, ewolucję i możliwe przyszłe implikacje. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Chabad-Lubawicz, tematu, który bez wątpienia odcisnął swoje piętno na dzisiejszym świecie.
Chabad-Lubawicz (hebr. חסידות חב"ד) – grupa chasydzka powstała pod koniec XVIII wieku w rosyjskiej miejscowości Lubawicze (ros. Любавичи, Lubawiczi na terenie obecnego rejonu rudniańskiego obwodu smoleńskiego), założona przez rabiego Szneura Zalmana. W swej historii Chabad-Lubawicz miało siedmiu rebe wywodzących się z jednej dynastii. Ostatni i uważany dość powszechnie za najwybitniejszego Menachem Mendel Schneerson zaniechał wyboru następcy i od jego śmierci w 1994 grupa nie posiada swego rebe. Obecnie jest najszybciej rozwijającą się grupą chasydzką – liczącą ok. 200 tysięcy wyznawców na całym świecie. Znana jest z licznych akcji misyjnych wśród Żydów. Zajmuje się studiowaniem Tory, filozofią religii i edukacją. Chabad-Lubawicz był początkowo wrogo nastawiony do państwa Izrael, później zaakceptował jego istnienie, a część dostrzega nawet w jego istnieniu sens mesjański.
Chabad Lubawicz ułatwia konwersję na judaizm osobom posiadającym żydowskich przodków, a także osobom nie posiadającym żydowskich przodków[1].
Nazwa Chabad hebr. חב"ד (Ch-B-D) jest akronimem trzech hebrajskich słów zwanych sefirami, wchodzących w skład kabalistycznego Drzewa Życia[2]: