Charles Laval
W tym artykule przeanalizujemy wpływ, jaki Charles Laval wywarł na różne obszary społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Charles Laval przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu, stając się wszechobecnym zjawiskiem we współczesnej kulturze. Poprzez wyczerpującą analizę zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Charles Laval, a także jego wpływ w tak różnorodnych dziedzinach, jak polityka, technologia, moda i rozrywka. Dodatkowo zbadamy rolę, jaką Charles Laval odegrał w transformacji społeczeństwa i sposobie, w jaki ludzie wchodzą w interakcje. W tym artykule zagłębimy się w najważniejsze aspekty Charles Laval, oferując pełną i zaktualizowaną wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
.jpg) Autoportret, 1888, Muzeum Vincenta van Gogha | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
francuska |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Charles Laval (ur. 17 marca 1862 w Paryżu, zm. 27 kwietnia, 1894 tamże) – francuski malarz postimpresjonistyczny, związany z syntetyzmem i Szkołą z Pont-Aven.
Życiorys
Charles Laval jako młody człowiek zdobył wykształcenie artystyczne w pracowni Léona Bonnata, a następnie w pracowni Fernanda Cormona. W 1880 i 1883 roku wystawiał w paryskim Salonie. W lecie 1886 roku, idąc w ślady innych artystów, udał się do Pont-Aven w Bretanii, gdzie malował obrazy przedstawiające wieś i mieszkańców[1]. Związał się ze Szkołą z Pont-Aven. Był uczniem i przyjacielem Paula Gauguina, który wywarł na niego silny wpływ[2]. Wysoki i wychudzony, Laval odznaczał się słabym zdrowiem, częściowo ze względu na rozwiązły tryb życia, jaki prowadził. Chcąc zostawić ubóstwo Paryża i kontynuować współpracę z Gauguinem w cieplejszym klimacie, w kwietniu 1887 roku towarzyszył mu w podróży do Panamy, gdzie obaj mieli nadzieję żyć jak ludzie pierwotni. Ich romantyczne złudzenia zostały jednak szybko rozwiane, a rzeczywistość sprawiła, że Laval musiał zarabiać na życie malując portrety okolicznych mieszkańców. W drodze do Panamy obaj zatrzymali się na Martynice, gdzie Laval przyjął bardziej energiczny i swobodny styl malowania, który stosował wspólnie z Gauguinem[1]. Po kilku miesiącach zmuszeni byli jednak zrezygnować z pobytu. Pod wpływem chorób i ciężkiej, fizycznej pracy, która z trudem zapewniała im najskromniejsze utrzymanie, podjęli decyzję o powrocie[3]. W 1889 roku Laval wziął udział w wystawie „symbolistów i syntetystów” w Café Volpini[2].
Przypisy
- ↑ a b Jane Kinsman: Masterpieces from Paris: Van Gogh, Gauguin, Cézanne & beyond. Charles Laval. nga.gov.au. . (ang.).
- ↑ a b Wiesław Juszczak: Postimpresjoniści. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, s. 208. ISBN 83-221-0258-5.
- ↑ Wiesław Juszczak: Postimpresjoniści. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, s. 67. ISBN 83-221-0258-5.