Cheiridium museorum

W dzisiejszym świecie Cheiridium museorum zyskuje coraz większe znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki po technologię, poprzez kulturę i ekonomię, Cheiridium museorum stał się tematem ciągłej debaty i ogólnego zainteresowania. Jego implikacje i konsekwencje są różnorodne, a jego wpływ jest zauważalny na wszystkich poziomach, wpływając bezpośrednio i pośrednio na życie ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty Cheiridium museorum i przeanalizujemy jego wpływ na współczesne społeczeństwo, a także możliwe rozwiązania i alternatywy umożliwiające sprostanie stojącym przed nim wyzwaniom.

Cheiridium museorum
(Leach, 1817)
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

zaleszczotki

Podrząd

Iocheirata

Nadrodzina

Cheiridioidea

Rodzina

Cheiridiidae

Podrodzina

Cheiridiinae

Rodzaj

Cheiridium

Gatunek

Cheiridium museorum

Synonimy
  • Chelifer nepoides Hermann, 1804
  • Chelifer museorum Leach, 1817
  • Obisium museorum (Leach, 1817)

Cheiridium museorum – gatunek zaleszczotka z rodziny Cheiridiidae. Występuje w Eurazji, Afryce i Ameryce Północnej.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1804 roku przez Johanna Hermanna pod nazwą Chelifer nepoides na podstawie okazów z okolic Strasburga[1]. W 1817 roku opisany został niezależnie przez Wiliama Elforda Leacha pod nazwą Chelifer museorum[2][1]. Miejsce typowe nie jest pewne, jednak przypuszczalnie jest nim Kingsbridge w angielskim hrabstwie Devon[1]. Decyzją Międzynarodowej Komisji Nomenklatury Zoologicznej z 1992 roku za ważną uznaje się późniejszą nazwę wprowadzoną przez Leacha[3][1]. W 1855 roku Anton Menge przeniósł omawiany gatunek do rodzaju Cheiridium[4][1].

Morfologia

Zaleszczotek ten ma prosomę nakrytą karapaksem o zarysie trójkątnym z wystającymi kątami barkowymi i zaopatrzonym w cucullus. Wyposażony jest w jedną parę oczu wyraźnie odsuniętą od przedniej krawędzi karapaksu. Niektóre tergity i sternity są przynajmniej częściowo podzielone. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma jeden lub dwa ząbki położone przedwierzchołkowo oraz szczecinkę galealną położoną subdystalnie. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych. Palec ruchomy nogogłaszczków wyposażony jest w dwa trichobotria. Udo nogogłaszczka nie jest rozszerzone w części nasadowej. Wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione są kolców na biodrach[5].

Występowanie

Gatunek ten zamieszkuje Palearktykę, Nearktykę i krainę etiopską. W Europie znany jest w Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Czarnogóry, Grecji i Rosji. Z Azji podawany jest z Turcji, Kirgistanu, Pakistanu oraz Indii. W Afryce stwierdzono jego występowanie w Algierii, DR Kongo, Mozambiku i RPA. W Ameryce Północnej znany jest ze Stanów Zjednoczonych[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Mark Harvey: Cheiridium museorum. Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World . Government of Western Australia. .
  2. ↑ W.E. Leach: The zoological miscellany; being descriptions of new or interesting animals. London: Nodder, 1817.
  3. ↑ International Commission on Zoological Nomenclature. Opinion 1697 Chelifer museorum Leach, 1817 (currently Cheiridium museorum; Arachnida, Pseudoscorpionida): specific name conserved. „Bulletin of Zoological Nomenclature”. 49 (4), s. 292–293, 1992. 
  4. ↑ Anton Menge. Ueber die Scheerenspinnen, Chernetidae. „Neueste Schriften der Naturforschenden Gesellschaft”. 5, s. 1–43, 1855. 
  5. ↑ Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35–48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.