W tym artykule będziemy eksplorować i analizować Cherubin Walenty Kozik z różnych perspektyw i punktów widzenia. Cherubin Walenty Kozik to temat, który wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i głębokie refleksje. Na tych stronach będziemy zagłębiać się w różne aspekty składające się na Cherubin Walenty Kozik, od jego historii i ewolucji po konsekwencje dla współczesnego społeczeństwa. Zbadane zostaną jego konsekwencje w sferze społecznej, gospodarczej, kulturalnej i politycznej, aby przedstawić wszechstronną i szczegółową wizję tego, tak aktualnego dzisiaj tematu. Poprzez wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na Cherubin Walenty Kozik i jego konsekwencje, otwierając drzwi do krytycznej i konstruktywnej refleksji, która zachęca do dyskusji i dialogu.
Sługa Boży prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Śluby zakonne |
26 grudnia 1933 |
Prezbiterat |
30 sierpnia 1936 |
Cherubin Walenty Kozik EC (ur. 1 lutego 1906 r. w Luborzycy, zm. 25 września[1] 1942 r. w Hartheim) – polski duchowny katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego, ofiara zbrodni nazistowskich.
Cherubin Walenty Kozik był synem Wincentego i Katarzyny z domu Kaczmarczyk. Chrzest otrzymał w kościele parafialnym Podwyższenia Krzyża Świętego w Luborzycy 2 lutego 1906 roku. Jako dziecko z chęcią się uczył i gorliwie się modlił[2].
1 listopada 1928 roku wstąpił do eremickiego zakonu ojców kamedułów na Bielanach koło Krakowa. Nowicjat rozpoczął 25 grudnia 1928 roku, a pierwszą profesję złożył 26 grudnia 1930 roku. 26 grudnia 1933 roku w Frascatii Camaldoli koło Rzymu złożył śluby wieczyste. 30 sierpnia 1936 roku przyjął tam święcenia kapłańskie, a następnie podjął studia w Rzymie. Potem skierowany przez przełożonych do klasztoru w Bieniszewie[3][2].
Ojciec Cherubin został aresztowany z grupą zakonników w Bieniszewie 26 sierpnia 1940 roku przez niemieckich okupantów i trafił do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. 14 grudnia tegoż roku przeniesiony został do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau i zarejestrowany pod numerem 22737[2].
Zamordowany w komorze gazowej po wywiezieniu w transporcie inwalidów 10 sierpnia 1942 roku do ośrodka eutanazji w Hartheim[3][2].
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej.