Choroba Santavuoriego-Haltii

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Choroba Santavuoriego-Haltii. Od wielu lat Choroba Santavuoriego-Haltii jest przedmiotem badań i dyskusji ekspertów z różnych dziedzin. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w historii, Choroba Santavuoriego-Haltii fascynuje uczonych, badaczy i ciekawskich. W tym artykule omówimy różne aspekty, które sprawiają, że Choroba Santavuoriego-Haltii jest tematem wartym uwagi i refleksji. Od jego początków po dzisiejszą ewolucję, zanurzymy się w podróż pełną odkryć i uczenia się, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Choroba Santavuoriego-Haltii w naszym współczesnym świecie. Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży!

Choroba Santavuoriego-Haltii (ceroidolipofuscynoza neuronalna typu 1, CLN1, ang. Santavuori-Haltia disease) – rzadka lizosomalna choroba spichrzeniowa z grupy ceroidolipofuscynoz neuronalnych. Spowodowana jest mutacjami w genie CLN1 kodującym enzym lizosomalny, tioesterazę palmitoilową białek. Opisano jak dotąd ponad 40 mutacji w tym genie. W Finlandii za 98% przypadków choroby odpowiada mutacja missens Arg122Trp. Pierwszy opis "postępującej" encefalopatii przedstawił Hagberg i wsp. w 1968 roku[1]. W 1973 Satavuori i Haltia opisali szczegółowo objawy kliniczne i patologię schorzenia[2][3].

Tioesteraza palmitoilowa jest enzymem lizosomalnym, katalizującym reakcję odłączania łańcuchów kwasu palmitylowego i niektórych innych kwasów tłuszczowych od reszt cysteinowych S-acylowanych białek. Mutacje odpowiedzialne za chorobę powodują obniżenie lub zniesienie aktywności enzymu. Spichrzany w lizosomach materiał stanowią sapozyny A i D, będące enzymami aktywującymi lizosomalne hydrolazy; przyczyna tego jest nie do końca poznana.

Przypisy

  1. ↑ Hagberg B, Sourander P, Svennerholm L. Late infantile progressive encephalopathy with disturbed poly-unsaturated fat metabolism. „Acta Paediatr Scand”. 57. 6, s. 495-9, 1969. PMID: 5706364. 
  2. ↑ Santavuori P, Haltia M, Rapola J, Raitta C. Infantile type of so-called neuronal ceroid-lipofuscinosis. 1. A clinical study of 15 patients. „J Neurol Sci”. 18. 3, s. 257-67, 1973. PMID: 4698309. 
  3. ↑ Haltia M, Rapola J, Santavuori P, Keränen A. Infantile type of so-called neuronal ceroid-lipofuscinosis. 2. Morphological and biochemical studies. „J Neurol Sci”. 18. 3, s. 269-85, 1973. PMID: 4121459. 

Bibliografia

  • Paweł P Liberski, Wielisław Papierz, Wojciech Kozubski, Iwona Kłoszewska, Mirosław Jan Mossakowski: Neuropatologia Mossakowskiego. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2005, s. 100-104. ISBN 83-89309-63-7.

Linki zewnętrzne

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.