Cinecittà
Obecnie Cinecittà stał się tematem o dużym znaczeniu w naszym społeczeństwie. Od samego początku Cinecittà przyciąga uwagę ekspertów, naukowców i ogółu społeczeństwa, wywołując ciągłą i wzbogacającą debatę. Przez lata Cinecittà przeszedł znaczące zmiany, ewoluując i dostosowując się do postępu technologicznego, kulturowego i społecznego. W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się wpływowi Cinecittà w różnych obszarach, badając jego wkład, wyzwania i perspektywy na przyszłość. Jak Cinecittà wpłynął na nasze codzienne życie? Jakie są implikacje Cinecittà w bieżącym kontekście? Dołącz do nas w tej eksploracji i odkryjmy razem znaczenie i znaczenie Cinecittà we współczesnym świecie.
Cinecittà Studios ([tʃinetʃitˈta]; wł. Miasto Filmowe) – największe europejskie studio filmowo-telewizyjne[1], powstałe w 1937 roku we Włoszech, przy Via Tuscolana, na przedmieściach Rzymu.
Do 2006 roku studio wykorzystano do produkcji ponad 3000 filmów i programów telewizyjnych, z których 51 (na 90 nominacji) otrzymało Nagrodę Akademii Filmowej[2].
Obecnie studio zajmuje obszar 40 hektarów gruntów, będąc miejscem pracy dla ok. pięciu tysięcy osób.
Historia
Studia zostały zbudowane w epoce faszystowskiej w ramach planu ożywienia włoskiego przemysłu filmowego[3]. W latach 1936-37, a następnie rozwijane do 1943 roku, kiedy to zostały częściowo zniszczone wskutek działań wojennych. W 1945 r. armia USA urządziła na terenie studia tymczasowe schroniska dla kilku tysięcy Żydów, ocalałych z Holocaustu.
Po zakończeniu działań II wojny światowej studio odbudowano w jeszcze większym wymiarze. W 1997 r. Cinecittà Studios było bliskie ogłoszenia bankructwa i zostało sprywatyzowane przez rząd włoski. Kontrolę nad firmą przejęła spółka Diego Della Valle, inwestując 25 milionów euro w modernizację.
Dzieła i autorzy
Na terenie studia tworzyli m.in. tacy reżyserzy jak: Alessandro Blasetti, Roberto Rossellini, Vittorio De Sica, Luchino Visconti, Sergio Leone, Sergio Corbucci i Sergio Sollima. Całą swoją twórczość związał z tym studiem Federico Fellini.
W latach 50. XX w. studio wykorzystywano do produkcji filmów amerykańskich, jak Rzymskie wakacje i Ben Hur w reżyserii Williama Wylera czy Quo vadis w reżyserii Mervyna LeRoya. Od 1964 r. na terenie Cinecitty kręcono filmy z gatunku spaghetti westernów, a w 1991 odbył się tam 36. Konkurs Piosenki Eurowizji.
Ostatnimi, znaczącymi produkcjami, jakie powstały na terenie studia były filmy: Martina Scorsese pt. Gangi Nowego Jorku oraz Mela Gibsona – Pasja. Również telewizje BBC i HBO kręciły tu zdjęcia do serialu Rzym w latach 2004–2007. W 2008 r. walijski oddział BBC realizował tu ujęcia do serialu sci-fi Doktor Who, do odcinka Ogień z Pompejów z 2008 r.
Wyposażenie
Na terenie „miasteczka filmowego” znajdują się m.in.:
- 22 hale zdjęciowe, w tym największa w Europie hala do nagrywania z dźwiękiem na potrzeby telewizji,
- 280 studia produkcyjne i garderoby,
- 21 charakteryzatorni
- 82 warsztaty rzemieślnicze i magazyny rekwizytów
- 7 hal dźwiękowych do nagrywania dubbingu.
Na terenie Cinecitty znajdują się zachowane i gotowe do ponownego użycia dekoracje, będące kopiami ciągów ulic Nowego Jorku, starożytnego Rzymu z fragmentami Koloseum, wierne kopie setek metrów ulic Paryża, klasztor z filmu Imię róży, pałac cesarza Chin, kompletne wnętrza okrętów podwodnych, kopalń, stacji kolejowych i rzymskiego metra oraz baśniowe scenerie użyte do produkcji filmu o Przygodach Barona Munchausena w reżyserii Terry’ego Gilliama. Można tam też znaleźć także arkę Noego, odwzorowaną na potrzeby filmowe.
Przypisy
- ↑ Mattia Pasquini, Cinecittà, c'è l'accordo per espandere gli Studios italiani , Ciak Magazine, 30 grudnia 2021 (wł.).
- ↑ 12_ i Film girati a Cinecitta' dal 1937 al 1978 - Enciclopedia del Cinema Italiano , web.archive.org, 28 lipca 2020 .
- ↑ Steven Ricci, Cinema and Fascism: Italian Film and Society, 1922–1943, University of California Press, 1 lutego 2008, ISBN 978-0-520-94128-1 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona studia. cinecittastudios.it. . (wł. • ang.)
