Claudia Roth

W dzisiejszym świecie Claudia Roth stał się tematem o rosnącym znaczeniu i zainteresowaniu różnych warstw społeczeństwa. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Claudia Roth odgrywa fundamentalną rolę w rozwoju i ewolucji ludzi i społeczności. Na przestrzeni dziejów Claudia Roth był przedmiotem badań, debat i analiz, a jego wpływ rozciąga się na wiele dyscyplin, od nauki i technologii po sztukę i kulturę. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Claudia Roth na dzisiejsze społeczeństwo, odnosząc się do jego implikacji, zastosowań i wyzwań z różnych perspektyw. Dodatkowo zbadamy, jak Claudia Roth ukształtował sposób, w jaki myślimy, działamy i odnosimy się do otaczającego nas świata, oraz jak jego ciągła ewolucja w dalszym ciągu wpływa w znaczący sposób na nasze życie.

Claudia Roth
Ilustracja
Claudia Roth (2024)
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1955
Ulm

Zawód, zajęcie

polityk

Stanowisko

wiceprzewodnicząca Bundestagu (2013–2021), minister stanu w Urzędzie Kanclerza Federalnego (od 2021)

Partia

Związek 90/Zieloni

Claudia Roth (ur. 15 maja 1955 w Ulm[1]) – niemiecka polityk i działaczka społeczna, w latach 2004–2013 współprzewodnicząca Zielonych, eurodeputowana III i IV kadencji, posłanka do Bundestagu i jego wiceprzewodnicząca, od 2021 minister stanu w Urzędzie Kanclerza Federalnego.

Życiorys

W 1974 zdała egzamin maturalny[1]. Podjęła studia z zakresu teatrologii na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, które przerwała po dwóch semestrach[2]. Pracowała w teatrze miejskim w Dortmundzie oraz w Hoffmans Comic Teater w Unnie. W latach 1982–1985 była menedżerką zespołu rockowego Ton Steine Scherben[1][2].

W latach 1971–1990 należała do lewicowej organizacji młodzieżowej JD/JL[1], związanej do 1983 z Wolną Partią Demokratyczną. Od 1985 do 1989 pełniła funkcję rzecznika prasowego frakcji Zielonych w Bundestagu, w 1987 została członkinią tego ugrupowania[1].

W 1989 i 1994 wybierana na posłankę do Parlamentu Europejskiego, w którym zasiadała do 1998. Była członkinią Grupy Zielonych w PE, zajmowała stanowisko jej wiceprzewodniczącej (1989–1981) i przewodniczącej (1994–1998). Pracowała m.in. w Komisji ds. Młodzieży, Kultury, Edukacji, Środków Masowego Przekazu i Sportu oraz Komisji ds. Swobód Obywatelskich i Spraw Wewnętrznych[3].

Zrezygnowała z zasiadania w PE w 1998 w związku z wyborem na posłankę do Bundestagu. Z niemieckiego parlamentu odeszła w 2001[1], kiedy to została wybrana na przewodniczącą Zielonych (obok Fritza Kuhna)[4]. W 2002 zrezygnowała z przywództwa w partii, kiedy to ponownie uzyskała mandat deputowanej do Bundestagu. Z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w wyborach w 2005, 2009, 2013[1], 2017[5], 2021[6] i 2025[7].

W 2004 powróciła na funkcję przewodniczącej swojego ugrupowania, łącząc już ją z wykonywaniem obowiązków poselskich. Do 2008 kierowała Zielonymi z Reinhardem Bütikoferem, następnie do 2013 z Cemem Özdemirem[4]. Odeszła z tego stanowiska, uzyskując następnie wybór na wiceprzewodniczącą niższej izby niemieckiego parlamentu[2]. Funkcję tę utrzymała również w 2017[8] i 2021[9].

Członkini różnych organizacji społecznych w tym Humanistische Union i Pro Asyl. Działaczka na rzecz osób LGBT w ramach Lesben- und Schwulenverband in Deutschland[1], uczestniczka m.in. warszawskiej Parady Równości w 2005[10]. W 2020 objęła patronatem Maryję Kalesnikawą, białoruskiego więźnia politycznego[11][12].

W grudniu 2021 powołana na stanowisko ministra stanu w Urzędzie Kanclerza Federalnego, odpowiadając za sprawy kultury i mediów[13].

Przypisy