W dzisiejszych czasach Cross (zespół muzyczny) stał się bardzo ważną kwestią w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Cross (zespół muzyczny) odegrał fundamentalną rolę w naszym życiu, wpływając na wszystko, od naszego sposobu komunikowania się po nasze decyzje polityczne. Dlatego tak ważne jest dokładne przeanalizowanie wpływu Cross (zespół muzyczny) na różne aspekty naszego codziennego życia, a także wyzwań i możliwości, jakie ze sobą niesie. W tym artykule zbadamy znaczenie Cross (zespół muzyczny) w dzisiejszym świecie, oferując pełny przegląd, który ma na celu nie tylko informowanie, ale także generowanie refleksji i debaty na ten ważny temat.
Rok założenia | |
---|---|
Rok rozwiązania | |
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Wydawnictwo | |
Powiązania | |
Skład | |
Krzysztof Cugowski Krzysztof Mandziara Roman Tarnawski Ireneusz Nowacki | |
Współpracownicy | |
Wojciech Jaworski Mieczysław Jurecki |
Cross – polski zespół hard rockowy[1], powstały pod koniec 1980 roku[2] we Wrocławiu[3][4] i działający do 1983 roku[3].
W skład grupy wchodzili: Krzysztof Cugowski (eks-Art Flash; śpiew), Krzysztof Mandziara (gitara elektryczna), Roman Tarnawski (gitara basowa) i Ireneusz Nowacki (eks-Art Flash; perkusja). Założycielami zespołu byli Cugowski i Nowacki. Cross grał hard rocka z domieszką bluesa[1], który wyprzedzał stylowo i brzmieniowo ówczesne ugrzecznione kanony muzyki pop dominujące w piosenkarskim światku końca lat 70.
Zespół koncertował w całym kraju[5] w tym na dużych festiwalach, takich jak Rock na Wyspie[6] i Rockowisko[7] oraz nagrał dwa programy telewizyjne z cyklu: Nowe płyty Polskich Nagrań: Krzysztof Cugowski i Cross (data emisji: 10 sierpnia 1982)[8] i Gwiazdy, Gwiazdki, Gwiazdeczki: Krzysztof Cugowski i Cross (data emisji: 1983[9], koncert grupy Cross zarejestrowany w Piwnicy Świdnickiej – scenariusz i reżyseria Jacek Wenzel)[10][11]. W 1983 roku po trzech latach działalności został rozwiązany[3]. W 1984 roku nakładem Pronitu ukazał się album pt. Podwójna twarz zrealizowany z gościnnym udziałem koncertującego z Crossem pianisty Wojciecha Jaworskiego[5][12]. Krążek został nagrany pod koniec 1981 roku w studiu Polskich Nagrań w Warszawie[2] z wyjątkiem utworów Okna zamknięte na głucho i Po zmęczonych schodach w dół, które zostały zarejestrowane w maju 1982 roku w Polskim Radiu w Warszawie i dołączone do listy utworów zawartych na longplayu (ponadto przed majową, warszawską sesją radiową, formacja nagrała w Polskim Radiu Wrocław nowe wersje kilku utworów, które zostały zarejestrowane wcześniej w Polskich Nagraniach)[1]. Autorami kompozycji byli Cugowski, Mandziara i Romuald Lipko[2]. Jednakże stan wojenny pokrzyżował plany wydawnicze i koncertowe grupy[2]. Po rozpadzie zespołu Cugowski powrócił do Budki Suflera, zabierając ze sobą Mandziarę.
W 1993 Podwójna twarz została wydana na płycie kompaktowej przez TA Music i na kasecie magnetofonowej wydawnictwa New Abra[12]. W 2001 roku Cross (w składzie: Cugowski, Mandziara, Nowacki, Jaworski i Mietek Jurecki w zastępstwie Tarnawskiego, który wyjechał z kraju) reaktywował się jednorazowo z myślą o wzięciu udziału w koncercie Recydywa i goście, który odbył się 12 grudnia we wrocławskim Pubie Columbus[5]. Pod koniec 2006 roku powstał zespół CrossRecydywa, nawiązujący zarówno do Crossu, jak i Recydywy, zespołów w których grali wcześniej Nowacki i Mandziara. Obydwaj muzycy zaprosili do współpracy Pawła "Muzzy" Mikosza (śpiew, gitara basowa). Pod koniec kwietnia 2007 roku w wyniku nieporozumień odszedł Krzysztof Mandziara, co położyło kres istnieniu grupy.
W prywatnych zbiorach bywalców koncertów grupy w latach 80. znajdują się kasety magnetofonowe z zarejestrowanymi występami Crossu[6]. W internecie pojawiły się nagrania z wrocławskiego festiwalu Rock na Wyspie we Wrocławiu (20.08.1981), koncert zarejestrowany w 1982 roku w Kinie Przyjaźń w Szczecinku[6] oraz występ Crossu na festiwalu Rockowisko w Łodzi[7]. W repertuarze pierwszej kasety znajduje się pięć piosenek Budki Suflera (Sen o dolinie, Lubię ten stary obraz, Z dalekich wypraw, Pieśń niepokorna, Cień wielkiej góry), dwa autorskie utwory formacji (Kiedy już pójdziesz do domu, Pulsujący bar – I'm on the run), solowa piosenka Cugowskiego (Pocztówka do Londynu)[13] i cover z repertuaru ZZ Top (Tush)[6]. Zaś druga i trzecie nagranie to praktycznie cały repertuar z jedynego longplaya formacji pt. Podwójna twarz – w pierwszym przypadku uzupełnione o covery z przewagą utworów ZZ Top w tym jedna piosenka Elvisa Presleya (Jailhouse Rock)[6], która została zagrana także podczas koncertu na festiwalu Rockowisko[7].