Cynodonty
Dziś Cynodonty jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Cynodonty stał się tematem, który coraz bardziej przyciąga uwagę ludzi. Dzięki wielu aspektom i wpływowi na różne aspekty codziennego życia, Cynodonty to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Na przestrzeni dziejów Cynodonty był przedmiotem badań, debat i analiz, wykazując jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Cynodonty, analizując jego wpływ, implikacje i znaczenie w naszym codziennym życiu.
| Cynodontia | |
| Owen, 1861 | |
| Okres istnienia: loping–kreda wczesna | |
 Oligokyphus | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd |
cynodonty |
Cynodonty (Cynodontia) – grupa synapsydów z rzędu terapsydów, z których prawdopodobnie wywodzą się ssaki; jeśli cynodonty uznaje się za grupę monofiletyczną, należy do nich zaliczyć także klad Mammaliaformes, obejmujący m.in. ssaki. Cynodonty pojawiły się w końcowym permie. Większość cynodontów nienależących do Mammaliaformes wymarła w końcu triasu. Iktidozaury żyły jeszcze we wczesnej jurze, a cynodonty z rodziny Tritylodontidae przetrwały do wczesnej kredy[1]. Cynodonty nienależące do ssaków występowały na całym świecie z wyjątkiem Australii.
Cechy
- wielkości psa,
- sierść,
- silnie zróżnicowane uzębienie, typowe dla zwierząt roślinożernych i drapieżnych,
- wysoka i długa czaszka,
- przypuszczalnie stałocieplne,
- wtórne podniebienie kostne,
- nogi częściowo wsunięte pod tułów.
Przedstawiciele
- Cynognathus – w triasie, długość 1,5 m
- Procynosuchus – w permie, długość 0,6 m
- Thrinaxodon – w triasie, długość 0,5 m
- Oligokyphus – w triasie i jurze, długość 0,5 m
Rodziny i rodzaje
Cynodontia
Galeria
Przypisy
- ↑ Hiroshige Matsuoka, Nao Kusuhashi, Ian J. Corfe. A new Early Cretaceous tritylodontid (Synapsida, Cynodontia, Mammaliamorpha) from the Kuwajima Formation (Tetori Group) of central Japan. „Journal of Vertebrate Paleontology”, s. e1112289, 2016. DOI: 10.1080/02724634.2016.1112289. (ang.).