Danuta Barbara Dziekańska

W dzisiejszym świecie Danuta Barbara Dziekańska zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o miejsce pracy, o środowisko akademickie, kulturalne czy społeczne, Danuta Barbara Dziekańska stał się tematem ogólnego zainteresowania, który budzi ciekawość i potrzebę zrozumienia. Zjawisko to wywołało niekończące się debaty, badania i refleksje na temat jego wpływu i znaczenia we współczesnym społeczeństwie. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Danuta Barbara Dziekańska, od jego historycznych początków po konsekwencje w codziennym życiu ludzi. Poprzez szczegółową analizę staramy się rzucić światło na ten temat i zaproponować nowe perspektywy, które pozwalają zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

Danuta Barbara Dziekańska
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1924
Niekłań Wielki

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 2008
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz w Grabowie (Warszawa)

Zawód, zajęcie

inżynier- architekt

Rodzice

Stanisław Bytnar
Zdzisława Bytnarowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej Order Uśmiechu

Danuta Barbara Dziekańska z domu Bytnar ps. Dusia (ur. 5 stycznia 1924 w Niekłaniu Wielkim, zm. 19 kwietnia 2008 w Warszawie) – polska działaczka harcerska, inżynier architekt, siostra Jana Bytnara „Rudego”.

Życiorys

Córka Zdzisławy Bytnarowej i Stanisława Bytnara. Uczyła się w Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi w Warszawie (uzyskała maturę w 1942). Mieszkała razem z rodzicami i bratem w domu Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej Pracowników Umysłowych przy al. Niepodległości 159[1].

W czasie okupacji niemieckiej członek Szarych Szeregów i żołnierz Armii Krajowej. Pod koniec 1939 została zaangażowana w kolportaż prasy konspiracyjnej, przede wszystkim „Biuletynu Informacyjnego" następnie działała jako łączniczka. W czasie aresztowania brata i ojca przez Gestapo w marcu 1943 roku przebywała poza domem, unikając dzięki temu aresztowania[1].

W 1945 zdała egzamin na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, którą ukończyła z tytułem inżyniera – architekta, magistra nauk technicznych w 1952 roku. Od 1945 roku do emerytury pracowała kolejno w Biurze Odbudowy Stolicy począwszy od maszynistki, kreślarza awansując stopniowo do stanowiska starszego projektanta Dzielnicy Mokotów i Kierownika Pracowni Zespołu Urbanistycznego Dzielnicy Mokotów. W 1947 roku wyszła za mąż za studenta medycyny Jana Dziekańskiego. W 1959 roku radna Dzielnicy Śródmieście. Uczestniczyła w realizacji filmu dokumentalnego Gawęda o bohaterach "Kamieni na szaniec"[2]. Odznaczona m.in. Srebrną Odznaką Odbudowy Warszawy, Srebrną Odznaką Honorową m. st. Warszawy, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Pochowana 25 kwietnia 2008 na warszawskim cmentarzu w Grabowie przy ul. Poloneza[4].

Przypisy

  1. ↑ a b Adam Piechowski: Losy spółdzielni mieszkaniowych w Warszawie w latach okupacji niemieckiej. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy, 1992, s. 129, 183. ISBN 83-209-0837-X.
  2. ↑ Informacja o śmierci na stronie oficjalnej Związku Harcerstwa Polskiego (23 kwietnia 2008)
  3. ↑ Biogram na stronie SARP (dostęp 12 czerwca 2012)
  4. ↑ nekrologi "Gazeta Wyborcza" 24 i 25 kwietnia 2008