Danuta Cały
Obecnie Danuta Cały stał się bardzo istotnym tematem we współczesnym społeczeństwie. Zwrócono uwagę na to zagadnienie ze względu na jego wpływ na różne obszary, od polityki po kulturę popularną. Ponieważ Danuta Cały nadal jest przedmiotem debaty i dyskusji, niezwykle istotne jest szczegółowe przeanalizowanie jego implikacji i reperkusji dla naszego codziennego życia. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Danuta Cały, badając jego wpływ w różnych obszarach i jego ewolucję w czasie. Podobnie omówimy różne podejścia i stanowiska przyjęte w tej kwestii przez ekspertów i liderów opinii, aby zaoferować wszechstronną i obiektywną wizję.
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
182 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Danuta Cały z domu Błaszczyk (ur. 16 czerwca 1956 we Wrocławiu[1]) – polska lekkoatletka, wieloboistka, dwukrotna mistrzyni Polski.
Kariera
Startowała w pięcioboju na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze, ale nie ukończyła konkurencji[2].
Zdobyła mistrzostwo Polski w pięcioboju na otwartym stadionie w 1978 i 1979 oraz wicemistrzostwo w 1976 i 1977[3]. Była halową mistrzynią Polski w pięcioboju w 1978 i 1979, wicemistrzynią w 1977, a także brązową medalistką w skoku wzwyż w 1980.
Zajęła 25. miejsce w pięcioboju w finale Pucharu Europy w wielobojach w 1975 w Bydgoszczy[1].
Trzykrotnie poprawiała rekord Polski w pięcioboju do wyniku 4284 punkty (30 lipca 1978 w Spale)[4].
Była zawodniczką Zagłębia Lubin.
Przypisy
- ↑ a b c Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 247. ISBN 83-902509-0-X.
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 176.
- ↑ Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011, s. 257 i 258. ISBN 978-83-934369-0-3.
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 307.
Bibliografia
- Danuta Cały, tilastopaja.info (ang.).
- Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
- Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011. ISBN 978-83-934369-0-3.
|
|