Drzewiak jasnolicy

W świecie Drzewiak jasnolicy istnieje szeroki zakres informacji, opinii i perspektyw, które przeplatają się, kształtując zrozumienie i wiedzę na ten temat. Od historii po współczesność, Drzewiak jasnolicy odegrał znaczącą rolę w różnych dziedzinach, wzbudzając zainteresowanie zarówno ekspertów, entuzjastów, jak i ciekawskich. Z biegiem czasu był on przedmiotem dyskusji, badań i analiz na różne sposoby, co pozwoliło uzyskać pełniejszy i bardziej szczegółowy obraz Drzewiak jasnolicy. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Drzewiak jasnolicy, badając jego pochodzenie, wpływ i znaczenie w teraźniejszości, mając na celu zapewnienie wszechstronnego spojrzenia na ten fascynujący temat.

Drzewiak jasnolicy
Dendrolagus lumholtzi
Collett, 1884[1]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

ssaki niższe

Rząd

dwuprzodozębowce

Rodzina

kangurowate

Podrodzina

kangury

Rodzaj

drzewiak

Gatunek

drzewiak jasnolicy

Synonimy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Drzewiak jasnolicy[4], drzewiak Lumholtza[5] (Dendrolagus lumholtzi) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1884 roku norweski zoolog Robert Collett nadając mu nazwę Dendrolagus lumholtzi[1]. Miejsce typowe to Herbert Vale, Queensland, Australia[1][6][7][8]. Okazy typowe to seria syntypów: skóra i czaszka młodocianego samca (sygnatura BM 1884.4.18.2 (wcześniej NHMO 1869 (B))) z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, zebrany przez norweskiego przyrodnika Carla Lumholtza w styczniu 1883 roku; wypchana skóra z czaszką samca (sygnatura NHMO 1864 (F)) z kolekcji Naturhistorisk museum, przy Uniwersytecie w Oslo, zebrany przez Lumholtza w lutym 1883 roku; wypchana skóra z czaszką młodocianego osobnika (sygnatura NHMO 1868 (A)) z kolekcji Naturhistorisk museum, zebrany przez Lumholtza w lutym 1883 roku; skóra z niekompletnym szkieletem (bez głowy) (sygnatura NHMO 1869 (E)) z kolekcji Naturhistorisk museum, zebrany przez Lumholtza w styczniu 1883 roku; skóra i czaszka młodocianej samicy (sygnatura NHMO 1869 (C)) z kolekcji Naturhistorisk museum, wysłany później do Museo Civico di Storia Naturale Giacomo Doria (status nieznany), zebrana przez Lumholtza w styczniu 1883 roku; skóra i czaszka osobnika o nieznanej płci (sygnatura ZMUC M241 (wcześniej NHMO 1869 (D))) z kolekcji Zoologisk Museum, przy Uniwersytecie Kopenhaskim, zebrany przez Lumholtza w styczniu 1883 roku[8][9].

Badania oparte na danych genetycznych umiejscawiają D. lumholtzi jako takson siostrzany w stosunku do D. bennettianus i razem tworzą klad który jest grupą siostrzaną dla reszty gatunków z rodzaju Dendrolagus[10].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[7].

Etymologia

  • Dendrolagus: gr. δενδρον dendron „drzewo”; λαγως lagōs „zając”[11].
  • lumholtzi: Carl Sofus Lumholtz (1851–1922), norweski przyrodnik, etnolog, humanista i podróżnik[12].

Zasięg występowania

Drzewiak jasnolicy występuje w lasach deszczowych północno-wschodniego Queenslandu od Mount Carbine Tableland na południe do Kirrimy[7].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) samic 42–67,5 cm, samców 52–71 cm, długość ogona samic 52–74 cm, samców 65,5–84,5 cm; masa ciała samic 4,7–7,8 kg, samców 5,4–9,9 kg[13][14]. Wierzch ciała czarnobrązowy nakrapiany, boki i spód jaśniejsze. Przednie nogi są długie i muskularne, stopy krótkie i szerokie. Ogon długi, o czarnej stronie spodniej.

Tryb życia

Drzewiaki jasnolice są aktywne w nocy. Dzień spędzają śpiąc na gałęziach w koronach drzew. Odżywiają się głównie liśćmi, ale też różnymi owocami, korą drzew i młodymi pędami drzew i krzewów. Potrafi przeskoczyć z drzewa na drzewo na odległość 9 metrów, ogon służy mu jako ster i narząd równowagi. Żyje w małych grupach. Prawdopodobnie na świat przychodzi tylko jedno młode.

Status zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (ang. near threatened ‘bliski zagrożenia’)[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c R. Collett. On some apparently new Marsupials from Queensland. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1884, s. 387, 1884. (ang.). 
  2. ↑ Ch.W. De Vis. On a third species of the Australian tree kangaroo. „The Proceedings of the Royal Society of Queensland”. 4, s. 132, 1888. (ang.). 
  3. ↑ a b J. Woinarski, A.A. Burbidge, Dendrolagus lumholtzi, The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 (ang.).
  4. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński , W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 15. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. ↑ J.H. Reichholf & G. Steinbach (red.); autorzy tekstów: J. Diller, S. Graf, W. Hagen, H. Hagen, U. Heckner-Bisping, P. Hey-Reidt, K. Janke, E. Keller, B.P. Kremer, J. Markl, B. Markl, H.F. Moeller, J.H. Reichholf, M. Schmitt, A. Sigl & U. Weinhold: Ssaki. Cz. 1. Warszawa: Horyzont, 2001, s. 53, seria: Leksykon zwierząt. ISBN 83-7227-610-2. (pol.).
  6. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Dendrolagus lumholtzi. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. .
  7. ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 94. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. ↑ a b N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Dendrolagus lumholtzi Collett, 1884. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
  9. ↑ Ø. Wiig & L. Bachmann. The mammal type specimens at the Natural History Museum, University of Oslo, Norway. „Zootaxa”. 3736 (5), s. 593, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3736.5.9. (ang.). 
  10. ↑ M.D.B. Eldridge, S. Potter, K.M. Helgen, M.H.Sinaga, K.P. Aplin T.F. Flannery & R.N. Johnson. Phylogenetic analysis of the tree-kangaroos (Dendrolagus) reveals multiple divergent lineages within New Guinea. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 127, s. 589–599, 2018. DOI: 10.1016/j.ympev.2018.05.030. (ang.). 
  11. ↑ T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Washington: Government Printing Office, 1904, s. 222, seria: North American Fauna. (ang.).
  12. ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 250. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  13. ↑ M. Eldridge & G. Coulson: Family Macropodidae (Kangaroos and Wallabies). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 703. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  14. ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 64. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

Bibliografia