Dwójnóg
W tym artykule zajmiemy się tematem Dwójnóg, który stał się istotny w różnych obszarach dzisiejszego społeczeństwa. Temat ten wywołał debatę i analizy w różnych kontekstach, od pola naukowego i akademickiego po obszar kulturowy i społeczny. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom i perspektywom związanym z Dwójnóg, aby zrozumieć jego dzisiejszy wpływ i zakres. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę będziemy starali się przedstawić kompleksowy obraz Dwójnóg, uwzględniając jego implikacje i reperkusje w różnych obszarach codziennego życia.
Dwójnóg – rodzaj podstawy wyposażonej w dwie nóżki, podpierającej lufę w broni palnej. Zadaniem dwójnogu jest stabilizacja broni.
W broni strzeleckiej
W broni strzeleckiej dwójnóg mocowany jest w okolicach lufy (bezpośrednio na niej, jej osłonie, łożu lub stanowiąc dodatkowy uchwyt broni). Długość nóżek może być stała lub regulowana, a na ich zakończeniach mogą znajdować się ostrogi i lemiesze ułatwiające stabilne zakotwiczenie w gruncie. Dwójnogi początkowo stanowiły element ręcznych i lekkich karabinów maszynowych stabilizując broń przy strzelaniu seriami. Obecnie w dwójnogi wyposażane są również karabiny wyborowe i automatyczne.
W artylerii
W moździerzach lekkich i średnich dwójnóg jest podzespołem podstawy i służy do utrzymania lufy w położeniu bojowym. Składa się z rozstawnych nóg, które w górnej części połączone są widełkami mechanizmu podniesieniowego, a w dolnej części zakończone stopami z ostrogami i zabezpieczone łańcuchem ze sprężyną przed rozsuwaniem. Pierścień zaciskowy mechanizmu poziomowania dźwigara jest zamocowany do jednej z nóg[1].
Przypisy
- ↑ Andrzej Ciepliński i Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej str. 61
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński: Encyklopedia współczesnej broni palnej : (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WIS, 1994, s. 61. ISBN 83-86028-01-7.
- Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 70. ISBN 83-11-06699-X.