Edward Abramowicz

Dziś Edward Abramowicz stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na decyzje polityczne, Edward Abramowicz stał się głównym tematem bieżących rozmów i dyskusji. Aby lepiej zrozumieć to zjawisko, należy przeanalizować jego różne wymiary i konsekwencje. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Edward Abramowicz oraz ich wpływ na nasze środowisko.

Edward Abramowicz
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1916
Batumi

Data śmierci

24 lipca 1960

Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres

od 4 lutego 1947
do 4 sierpnia 1952

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Grób Edwarda Abramowicza na cmentarzu Powązkowskim

Edward Abramowicz (ur. 5 marca 1916 w Batumi[1][2], zm. 24 lipca 1960[3]) – polski polityk, poseł na Sejm Ustawodawczy.

Życiorys

W styczniu 1945 wszedł w skład Tymczasowego Wojewódzkiego Komitetu "lubelskiej" Polskiej Partii Socjalistycznej w Kielcach[4]. Na I Zjeździe organizacji wojewódzkiej w marcu 1945 wszedł do Wojewódzkiego Komitetu PPS jako skarbnik, zaś na II Zjeździe w październiku 1946 został sekretarzem Wojewódzkiego Komitetu. Od października 1947 został przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu PPS w Kielcach.

5 kwietnia 1948 przed zjednoczeniem z PPR w ramach "reorganizacji" Wojewódzkiego Komitetu PPS w Kielcach, został usunięty z funkcji przewodniczącego oraz ze składu Komitetu wraz z wiceprzewodniczącym Józefem Grzecznarowskim oraz skarbnikiem Józefem Liszczykiem, jako duchowo nieprzygotowani do jedności organicznej obu partii[5]. Został pochowany na Starych Powązkach (kwatera 199-5-28)[6].

W Sejmie Ustawodawczym

W styczniu 1947 uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy. Został wybrany w okręgu Radom z listy Polskiej Partii Socjalistycznej. Do 15 września 1948 był członkiem Związku Parlamentarnego Polskich Socjalistów (klubu poselskiego PPS), następnie bezpartyjny[7]. Zasiadał w Komisji Spraw Zagranicznych.

Przypisy

  1. ↑ Biblioteka Sejmowa
  2. ↑ Dziennik Powszechny, 17 stycznia 1947, s. 3
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: EDWARD ANDRZEJ ABRAMOWICZ, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  4. ↑ Bronisław Syzdek, Polska Partia Socjalistyczna w latach 1944–1948, Warszawa 1974, s. 92.
  5. ↑ Maria Wink, Klasa robotnicza Radomia w latach 1945–1949, Radomskie Towarzystwo Naukowe, Radom 1983, s. 63
  6. ↑ Cmentarz Stare Powązki: EDWARD ANDRZEJ ABRAMOWICZ, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  7. ↑ Archiwum ruchu robotniczego Tom IX, Warszawa 1984, s. 351

Bibliografia