Ellen Barkin

Obecnie Ellen Barkin jest bardzo istotnym tematem, który jest omawiany i analizowany w wielu obszarach. Od polityki po naukę, Ellen Barkin przykuł uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa. Jego wpływ jest niezaprzeczalny, a jego wpływ rozciąga się na różne aspekty współczesnego społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Ellen Barkin, jego implikacje i możliwe rozwiązania. Od jego historii po przyszłość – zagłębimy się w szczegółową analizę, która ma na celu rzucić światło na ten temat, który ma dziś ogromne znaczenie.

Ellen Barkin
Ilustracja
Imię i nazwisko

Ellen Rona Barkin

Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1954
Nowy Jork

Zawód

aktorka, producentka filmowa

Współmałżonek

Gabriel Byrne
(1988–1993; rozwód)
Ronald Perelman
(2000–2006; rozwód)

Lata aktywności

od 1978

Multimedia w Wikimedia Commons

Ellen Rona Barkin[1][2] (ur. 16 kwietnia 1954 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka. Laureatka nagrody Emmy i Tony Award[3], była dwukrotnie nominowana do Złotego Globu[3].

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w rodzinie żydowskiej[4][5]. Jej ojciec Sol Barkin pracował jako ekspedient sklepu chemicznego, matka Evelyn (z domu Rozin) zatrudniona była jako szpitalna administratorka[6][7]. Dorastała w południowym Bronksie i Queens.

W latach 1969–1972 uczęszczała do High School of the Performing Arts na Manhattanie oraz do Hunter College w Nowym Jorku (na wydziale historii i dramatu)[8][9]. Dorabiała jako kelnerka w awangardowym Klubie Ocean, kontynuowała naukę w nowojorskim Actors Studio[10].

Kariera

Zadebiutowała rolą kobiety grającej na gitarze w komedii Samochód z marihuany (Up in Smoke, 1978). W 1980 wystąpiła po raz pierwszy na scenie Ensemble Studio Theatre w przedstawieniu Kawa po irlandzku (Irish Coffee). Następnie wzięła udział w dwóch produkcjach telewizyjnych – dramacie historycznym NBC Kent State (1981) i filmie sensacyjnym Warner Bros. Opieramy się (We're Fighting Back, 1981). Występowała na scenie off-Broadwayu w sztukach: Skrajności (Extremities) z Susan Sarandon (1982) i Eden Court (1985)[11].

Została dostrzeżona w roli zaniedbywanej przez męża Beth Schreiber w komediodramacie Barry’ego Levinsona Diner (1982). Następnie stworzyła zauważone role drugoplanowe w dramatach: Pod czułą kontrolą (Tender Mercies, 1983) Bruce’a Beresforda, Daniel (1983) Sidneya Lumeta, Niezwykłe zmiany w ostatniej chwili (Enormous Changes at the Last Minute, 1983), muzycznym Eddie i krążowniki (Eddie and the Cruisers, 1983) oraz Harry i syn (Harry & Son, 1984) Paula Newmana[12].

Zagrała Penny Priddy w przygodowej komedii romantycznej z elementami sci-fi Przygody Buckaroo Banzai. Przez ósmy wymiar (The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension, 1984) i księżniczkę Henriettę w jednym z odcinków baśniowego serialu CBS Księżniczka, która nigdy się nie śmiała (Faerie Tale Theatre: The Princess Who Had Never Laughed, 1985). Pozytywne recenzje przyniosły jej filmy: Poza prawem (Down by Law, 1986) Jima Jarmuscha, Brudne pieniądze (Clinton and Nadine, 1988), Morze miłości (Sea of Love, 1989), Johnny Przystojniak (Johnny Handsome, 1989) i Chłopięcy świat (This Boy's Life, 1993). Za dwie role – ciotki Aunt Starr, duszę towarzystwa w dramacie familijnym Pustynny kwiat (Desert Bloom, 1986) i prawniczki zajmującej się sprawą zgwałcenia w filmie Wielki luz (The Big Easy, 1987) – została uhonorowana hiszpańską nagrodę Sant Jordi w Barcelonie.

Kreacja powracającej z zaświatów blondynki o męskiej mentalności w komedii fantastycznej Blake’a Edwardsa Switch: Trudno być kobietą (Switch, 1991) przyniosła jej nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie komediowym lub musicalu. Za rolę prezenterki audycji radiowej w dreszczowcu Tony’ego Scotta Fan (The Fan, 1996) otrzymała nagrodę Blockbuster Entertainment. Jej telewizyjna postać alkoholiczki Glory Marie Jackson, ofiary agresji samobójczo zmarłego męża, w dramacie ABC Zanim kobietom wyrosły skrzydła (Before Women Had Wings, 1997) została nagrodzona Emmy i Złotą Satelitą oraz była nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym.

W 2002 w teatrze im. Eugene’a O’Neilla wystąpiła w roli Simone w jednoaktowym monologu Short Talks on the Universe[13]. W 2011 za rolę dr Emmy Brookner w sztuce Normalne serce w reż. Joela Greya na scenie Broadwayu otrzymała Tony Award[14]. W latach 2016–2019 grała główną rolę Janine „Smurf” Cody w serialu sensacyjnym TNT Królestwo zwierząt.

Życie prywatne

W 1985 była trzecią stroną rozpadu nieformalnego związku Erica Robertsa i Sandy Dennis[15]. 18 września 1988 zawarła związek małżeński z aktorem Gabrielem Byrne, z którym ma syna Jacka Daniela (ur. 1989) i córkę Romey Marion (ur. 1992)[5][13]. 26 maja 1999 Barkin i Byrne się rozwiedli[13]. 28 czerwca 2000 wyszła za bankiera, przedsiębiorcę i inwestora Ronalda O. Perelmana[13], z którym rozwiodła się 14 lutego 2006[16][13].

W 1998 romansowała z aktorem Johnnym Deppem[17], z którym pracowała przy filmie Las Vegas Parano. W latach 2010–2011 była w związku z Samem Levinsonem[18].

Filmografia

Filmy

Seriale TV

Przypisy

  1. ↑ Ellen Barkin Biography & TV / Movie Credits. TVRage.Com. . (ang.).
  2. ↑ Ellen Barkin. Listal. . (ang.).
  3. ↑ a b Ellen Barkin Awards. AllMovie. . (ang.).
  4. ↑ Krzysztof Logan Tomaszewski: Supergwiazdy na walizkach. Polska Oficyna Wydawnicza Logan, 1993, s. 28. ISBN 83-900770-1-9.
  5. ↑ a b Alex Witchel: Ellen Barkin Is No Uptown Girl. „The New York Times”, 2011-04-22. . (ang.).
  6. ↑ Film; Ellen Barkin: Is She Difficult Or Just Straight Outta Queens?. „The New York Times”. . (ang.).
  7. ↑ Ellen Barkin What Nationality Ancestry Race. EthniCelebs.com. . (ang.).
  8. ↑ Krzysztof Logan Tomaszewski: Supergwiazdy na walizkach. Polska Oficyna Wydawnicza Logan, 1993, s. 29. ISBN 83-900770-1-9.
  9. ↑ Ellen Barkin. Starpulse.com. . (ang.).
  10. ↑ Ellen Barkin Biography. AllMovie. . (ang.).
  11. ↑ Ellen Barkin. Internet Off-Broadway Database. . (ang.).
  12. ↑ Ellen Barkin. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  13. ↑ a b c d e Ellen Barkin Biography (1955-). Film Reference. . (ang.).
  14. ↑ Ellen Barkin. Internet Broadway Database. . (ang.).
  15. ↑ James Spada: Julia: Her Life. St Martin’s Press, 2004, s. 73. ISBN 978-0312936662.
  16. ↑ Geoffrey “Scotty” Gray: Tough Love. „New York”. . (ang.).
  17. ↑ Amerykańska gwiazda ujawniła dotąd nieznane fakty dotyczące Johnny’ego Deppa. „Proponował mi seks po narkotykach”. Plejada.pl, 2022-08-04. . .
  18. ↑ Uber cougar! Actress Ellen Barkin moves in with boyfriend half her age. „Daily Mail”. . (ang.).

Bibliografia

  • Portret na życzenie: Ellen Barkin. „Film”. nr 4/1992 (2219), s. 30, 1992-01-26. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne