Eparchia chustska
W tym artykule poznamy fascynujący świat Eparchia chustska. Od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo – przyjrzymy się szczegółowo wszystkim aspektom związanym z Eparchia chustska. Temat ten przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, dlatego na tych stronach będziemy analizować najważniejsze aspekty związane z Eparchia chustska. Niezależnie od tego, czy z perspektywy historycznej, naukowej, kulturowej czy społecznej, ten artykuł oferuje wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikowi zrozumieć znaczenie i zakres Eparchia chustska w dzisiejszym świecie. Jesteśmy pewni, że prezentowane tutaj informacje wzbudzą zainteresowanie i ciekawość tych, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat Eparchia chustska.
 Sobór Świętych Cyryla i Metodego w Chuście | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Siedziba |
Chust |
| Data powołania |
29 lipca 1994 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sobór | |
| Biskup diecezjalny |
arcybiskup chustski i wynohradowski Marek (Petrowcy) |
| Biskup pomocniczy |
biskup uholski Symeon (Gołubka) |
| Biskup senior |
biskup uholski Antoni (Borowyk) |
| Dane statystyczne | |
| Liczba dekanatów |
17 |
| Liczba klasztorów |
21 |
Położenie na mapie miasta Chust  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu zakarpackiego  | |
 48°10′30,0″N 23°17′23,5″E/48,175000 23,289861
| |
| Strona internetowa | |
Eparchia chustska i wynohradowska – jedna z eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Jej obecnym biskupem ordynariuszem jest arcybiskup chustski i wynohradowski Marek (Petrowcy)[1], zaś funkcję katedry pełni sobór Świętych Cyryla i Metodego w Chuście, będący nadal w budowie[2].
Eparchia powstała na mocy decyzji Świętego Synodu Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego z 29 lipca 1994 poprzez wydzielenie z eparchii mukaczewskiej i użhorodzkiej. Zabudowania władz eparchialnych oraz sobory (główny oraz pomocniczy) były budowane od podstaw po tej dacie – zarówno główna katedra w Chuście, jak i sobór Trójcy Świętej w Wynohradiwie nie są jeszcze ukończone[3]. Eparchia obejmuje obszar części rejonów obwodu zakarpackiego: chustskiego, wynohradowskiego, miżhirskiego, rachowskiego i tiaczowskiego[3]. Dzieli się na 17 dekanatów[3].
Na terenie administratury działają ponadto następujące klasztory[4]:
- Monaster Ikony Matki Bożej „Nieoczekiwana Radość” w Kołowaczy, męski
- Monaster św. Michała Archanioła w Gruszewem, męski
- Monaster św. Jerzego w Krywem, męski
- Monaster św. Eliasza w Ternowie-Piszohorze, męski
- Monaster św. Jana Chrzciciela w Wedewli, męski
- Monaster św. Mikołaja w Iza-Karputłaszu, męski
- Monaster św. Pantelejmona w Chuście, męski
- Skit Opieki Matki Bożej w Kołodnem, męski
- Monaster św. Szymona w Wynohradowie, męski (w stadium organizacji)
- Monaster św. Stefana w Krajnikowie, męski
- Monaster Trójcy Świętej w Chuście, męski
- Monaster Trójcy Świętej w Wilchowcach, męski (w stadium organizacji)
- Monaster Przemienienia Pańskiego w Terebli, męski
- Monaster św. Jana Suczawskiego w Dibrowie, męski
- Monaster św. Michała Archanioła w Drahowie-Zabrodzi, żeński
- Monaster Wniebowstąpienia Pańskiego w Czumalewie, żeński
- Monaster św. Jana Teologa w Kopasznowie-Polanie, żeński
- Monaster Narodzenia Matki Bożej w Łypczy, żeński
- Monaster św. Sergiusza w Hruszewem, żeński
- Skit św. Serafina w Łopuchowie, żeński
- Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Uhli, żeński
Biskupi chustscy[5]
" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]- Metody (Petrowcy), 1994–1998
- Agapit (Bewcyk), 1998–2000
- Jan (Siopko), 2000–2006
- Hipolit (Chilko), 2006–2007
- Marek (Petrowcy), od 2007