Epidermodysplasia verruciformis

W dzisiejszym świecie Epidermodysplasia verruciformis jest tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum osób i sektorów społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na gospodarkę, zdrowie, politykę czy kulturę, Epidermodysplasia verruciformis stał się centralnym punktem dyskusji i debat na całym świecie. Na przestrzeni historii Epidermodysplasia verruciformis zapoczątkował niekończące się badania, postęp technologiczny i znaczące zmiany w sposobie, w jaki postrzegamy i podchodzimy do tego tematu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Epidermodysplasia verruciformis i zastanowimy się nad jego rolą w dzisiejszym społeczeństwie.

Abul Bajandar z Bangladeszu

Epidermodysplasia verruciformis, dysplazja Lewandowsky’ego-Lutza, zespół człowieka drzewa, syndrom człowieka drzewa – rzadka choroba skóry o podłożu genetycznym, dziedziczona w sposób autosomalny recesywny.

Etiologia

Uważa się, że choroba spowodowana jest wirusami HPV (typy 5, 8 i 14) u osób o określonej predyspozycji genetycznej, polegającej na mutacji w obrębie jednego z dwóch sąsiadujących genów na chromosomie 17: EVER1 lub EVER2.

Objawy kliniczne i przebieg

Wykwity mają charakter płaskich grudek, plam rumieniowych lub przebarwień, występują zwykle w dzieciństwie, utrzymują i nasilają się całe życie. Dotyczą najczęściej czoła, grzbietów rąk, przedramion i podudzi, stopniowo się uogólniają. Włosy, błony śluzowe i paznokcie pozostają niezajęte. Zmiany skórne stanowią punkt wyjścia raków skóry.

Epidermodysplasia verruciformis wymaga różnicowania z brodawkami płaskimi, liszajem płaskim i łupieżem pstrym.

Profilaktyka i leczenie

Leczenie (retinoidami) jest nieskuteczne i przynosi jedynie przejściową poprawę. Zmiany nowotworowe usuwa się chirurgicznie lub laseroterapią.

Historia i ważniejsze przypadki

Pierwszy pełny opis choroby przedstawili w 1922 roku na łamach berlińskiego „Archiv für Dermatologie und Syphilis” dermatolodzy Felix Lewandowsky i Wilhelm Lutz[1].

W nowszych czasach prasa szeroko opisywała przypadki Dedego Koswary i Abula Bajandara[2][3]

Przypisy

  1. ↑ Lewandowsky F, Lutz W. Ein Fall einer bisher noch nicht beschriebener Hauterkrankung (Epidermodysplasia verruciformis). „Archiv für Dermatologie und Syphilis, Berlin”. 141, s. 193–202, 1922. DOI: 10.1007/BF01938833. 
  2. ↑ Nazywano go „człowiekiem-drzewem”. Po 18 operacjach odzyskał utęskniony, dawny wygląd , noizz.pl .
  3. ↑ ‘Tree man’ Abul Bajandar regains use of his hands after groundbreaking surgery , theguardian.com (ang.).

Bibliografia

  • Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski: Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową PZWL 2005, ISBN 83-200-3367-5.

Linki zewnętrzne

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.