Eric Lomax

W tym artykule szczegółowo zbadamy fascynujący świat Eric Lomax. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, zagłębimy się w każdy istotny aspekt Eric Lomax. Odkryjemy jego wpływ w różnych obszarach, a także konsekwencje, jakie ma dla dzisiejszego społeczeństwa. Poznamy różne opinie i podejścia do Eric Lomax oraz przeanalizujemy jego ewolucję w czasie. Bez wątpienia Eric Lomax to ekscytujący temat, który zasługuje na całą naszą uwagę i refleksję, dlatego zapraszamy do zapoznania się z tym artykułem, aby odkryć wszystko, co kryje się za Eric Lomax.

Eric Lomax
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1919
Edynburg

Data i miejsce śmierci

8 października 2012
Berwick-upon-Tweed

Przebieg służby
Lata służby

1939-1955

Siły zbrojne

 British Army

Jednostki

Królewski Korpus Łączności

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pisarz

Odznaczenia

Eric Sutherland Lomax (ur. 30 maja 1919 w Edynburgu – zm. 8 października 2012 w Berwick-upon-Tweed)[1] – oficer Armii Brytyjskiej, jeniec wojenny, pisarz.

Wczesne życie

Lomax urodził się 30 maja 1919 r. w Edynburgu. W wieku 16 lat opuścił szkołę i rozpoczął pracę na poczcie[2].

Służba wojskowa

Lomax w roku 1939 dołączył do Królewskiego Korpusu Łączności[3]. Następnie odbył szkolenie w 152. Jednostce Szkoleniowej Podchorążych, po którym uzyskał stopień podporucznika dnia 28 grudnia 1940[4]. Jako oficer korpusu łączności został dołączony do 5. Pułku Królewskiej Artylerii. Jako porucznik został pojmany przez Japończyków po kapitulacji Singapuru w lutym 1942 roku[3]. Wraz z innymi jeńcami trafił do obozu jenieckiego w Changi[2]. Następnie został przeniesiony do Kanchanaburi w Tajlandii, gdzie był zmuszony do budowy Kolei Birmańskiej, zwanej – ze względu na liczbę ofiar pochłoniętych w czasie jej budowy – Koleją Śmierci[3]. W 1949 przyznano mu Efficiency Medal oraz otrzymał honorowy stopień kapitana[5]. Opuścił armię w 1955[6].

Późniejsze lata

Studiował zarządzanie, pracował w Scottish Gas Board i na University of Strathclyde. Przeszedł na emeryturę w 1982[6].

Późniejsze lata życia Lomaxa obejmowały pojednanie z Takashim Nagase, oprawcą z czasów, gdy Lomax był jeńcem w japońskiej niewoli. Nagase opisał swoje doświadczenia wojenne i powojenne w książce Crosses and Tigers, a także sfinansował budowę buddyjskiej świątyni, by odpokutować za popełnione w czasie wojny czyny[2]. Spotkanie między dwoma mężczyznami zostało zarejestrowane w ramach prac nad filmem dokumentalnym Enemy, my friend? (1995) Mike’a Finlasona[7].

Życie osobiste

Lomax poślubił swoją pierwszą żonę Agnes (Nan) 20 listopada 1945. Mieli troje dzieci: Lindę May (14 grudnia 1946 – 13 grudnia 1993), Erica (ur. 18 czerwca 1948, zmarł po urodzeniu) i Charmaine Carole (ur. 17 czerwca 1957)[8].

W 1980 poznał kanadyjską pielęgniarkę Patricię Wallace (Patti), młodszą od niego o siedemnaście lat. Patti przeprowadziła się z Kanady do Wielkiej Brytanii w 1982. Lomax rozwiódł się z Nan kilka miesięcy później i ożenił się z Patti w 1983[9].

Autobiografia i jej adaptacje

Lomax napisał swoją autobiografię, która ukazała się w 1995 pod tytułem The Railway Man.

Książka została sfilmowana pod tym samym tytułem. Reżyserii podjął się Jonathan Teplitzky, a w rolę Erica Lomaxa wcielili się Colin Firth (jako starszy Lomax) oraz Jeremy Irvine (jako młody Lomax), natomiast Nicole Kidman zagrała jego drugą żonę – Patti[10].

Książka Lomaxa została nagrodzona w 1996 NCR Book Award[11] oraz PEN/Ackerley Prize[12].

Twórczość

Przypisy

  1. ↑ Eric Lomax: The Railway Man author dies aged 93, (ang.), BBC News, 8 października 2012, .
  2. ↑ a b c D. van der Vat, Eric Lomax obituary, (ang.), The Guardian, 9 października 2012, .
  3. ↑ a b c W. Yardley, Eric Lomax, World War II prisoner who forgave, dies at 93, (ang.), New York Times, 9 października 2012, .
  4. ↑ Supplement, no. 35056, p. 547, (ang.), The London Gazzette, 24 stycznia 1941,
  5. ↑ Supplement, no. 38517, p. 385, (ang.), The London Gazzette, 21 stycznia 1949, .
  6. ↑ a b M. Childs, Eric Lomax: War hero whose experiences in the Far East became a bestselling memoir, (ang.), The Independent, 10 października 2012, .
  7. ↑ The Railway Man. therealrailwayman.com. ., (ang.), .
  8. ↑ J. Moorhead, The Railway Man’s forgotten family: ‘We were victims of torture too’, (ang.), The Guardian, 28 grudnia 2013 .
  9. ↑ C. O’Brian, The moment PoW victim forgave Japanese torturer: How moving memoir of pain and reconciliation has been turned into an inspirational new film, (ang.), Daily Mail, 29 grudnia 2013, .
  10. ↑ Droga do zapomnienia, (pol.), Filmweb, .
  11. ↑ NCR Book Award Winners, (ang.), GoodReads, .
  12. ↑ PEN/Ackerley Prize. englishpen.org. ., (ang.) English PEN, .