Ernest Guiraud

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Ernest Guiraud, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych kontekstach. Od jego powstania do ewolucji, zagłębimy się w najważniejsze aspekty związane z Ernest Guiraud, oferując holistyczną wizję, która pozwala czytelnikowi zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie. Dzięki badaniom i krytycznej analizie odkryjemy wiele aspektów, które sprawiają, że Ernest Guiraud jest tematem zainteresowania różnych dziedzin nauki. Podobnie zbadamy jego powiązanie z innymi istotnymi tematami i wydarzeniami, zapewniając kompleksową perspektywę, która wzbogaci wiedzę o Ernest Guiraud.

Ernest Guiraud
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1837
Nowy Orlean

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

6 maja 1892
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pedagog

Multimedia w Wikimedia Commons

Ernest Guiraud (ur. 23 czerwca 1837 w Nowym Orleanie, zm. 6 maja 1892 w Paryżu[1][2][3]) – francuski kompozytor i pedagog.

Życiorys

Był synem Jeana-Baptiste’a Guirauda (1803–1864), francuskiego kompozytora, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych[1]. Podstawy edukacji muzycznej otrzymał od ojca[2]. W wieku 15 lat wystawił w Nowym Orleanie swoją pierwszą operę Le roi David[2]. Ukończył studia w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego nauczycielami byli Antoine François Marmontel (fortepian) i Jacques Fromental Halévy (kompozycja)[1][2]. W 1859 roku zdobył Prix de Rome za kantatę Bajazet et le joueur de flûte[1][2]. Po czteroletnim pobycie we Włoszech wrócił do Paryża, gdzie mieszkał do końca życia[2]. Od 1876 roku uczył harmonii, a w latach 1880–1892 był wykładowcą kompozycji w Konserwatorium Paryskim[1]. Do jego uczniów należeli Claude Debussy, André Gedalge i Charles Martin Loeffler[2][3].

Napisał recytatywy do Carmen Bizeta, po śmierci Jacques’a Offenbacha dokończył też orkiestrację Opowieści Hoffmanna[2][3]. Był autorem podręcznika instrumentacji pt. Traité pratique d’instrumentation (wyd. Paryż 1895)[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • 2 suity orkiestrowe (I ok. 1871, II 1886)
  • Ouverture de concert (1874; wersja zrewid. pt. Ouverture d’Arteveld 1882)
  • Caprice na skrzypce i orkiestrę (ok. 1885)
  • Allegro de concert na fortepian i orkiestrę (1885)
  • poemat symfoniczny Chasse fantastique (1887)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • kantata Bajazet et le joueur de flûte (1859)
  • Messe solennelle (1860)

Opery

  • Le roi David (wyst. Nowy Orlean 1852)
  • Sylvie (wyst. Paryż 1864)
  • En prison (wyst. Paryż 1869)
  • Le Kobold (wyst. Paryż 1870)
  • Madame Turlupin (wyst. Paryż 1872)
  • Piccolino (wyst. Paryż 1876)
  • Galante aventure (wyst. Paryż 1882)
  • Frédégonde, dokończona przez Camille’a Saint-Saënsa i Paula Dukasa (wyst. Paryż 1895)

Balet

  • Gretna Green (wyst. Paryż 1873)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 524. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1394–1395. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 340. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne