Motyw Ernest II z Saksonii-Coburga-Gothy to motyw, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, jego wpływ na życie codzienne, czy też znaczenie w branży zawodowej, Ernest II z Saksonii-Coburga-Gothy jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Na przestrzeni historii Ernest II z Saksonii-Coburga-Gothy był dla wielu źródłem debat, badań i inspiracji, a dziś nadal jest tematem zainteresowania. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ernest II z Saksonii-Coburga-Gothy, analizując jego znaczenie, konsekwencje i wpływ na różne aspekty życia.
![]() | |
![]() | |
![]() | |
książę Saksonii-Coburga-Gothy | |
Okres |
od 29 stycznia 1844 |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
Ernest August Karol Jan Leopold Aleksander Edward (ur. 21 czerwca 1818 w Coburgu, zm. 22 sierpnia 1893 w Reinhardsbrunn koło Gotha), drugi suwerenny władca niemieckiego księstwa Saksonia-Coburg-Gotha.
Był najstarszym synem Ernesta I z Saksonii-Coburga-Gothy i Ludwiki z Saksonii-Gothy-Altenburga. Był starszym bratem księcia Alberta, męża Wiktorii, królowej Wielkiej Brytanii. Jego dzieciństwo, choć szczęśliwe, naznaczone zostało przez rozpad małżeństwa rodziców[1]. Uwielbiał polować i strzelać. Wraz z młodszym bratem dzielił miłość do nauki i natury, a także namiętność do kolekcjonerstwa[2].
Podobnie jak ojciec był kobieciarzem. W wyniku licznych romansów zaraził się chorobą weneryczną[3]. 3 maja 1842 w Karlsruhe ożenił się z księżniczką Aleksandryną Badeńską. Para nie miała dzieci.
W 1844 Ernest odziedziczył po swoim ojcu księstwo Saksonię-Coburg-Gotha. Ernest umarł bez potomków, jego brat Albert zmarł 30 lat wcześniej, więc księstwo odziedziczył bratanek Alfred, książę Edynburga. Starszy syn Alberta, przyszły król Edward VII, zrezygnował z księstwa.
Książę Ernest uważany był za wielkiego przyjaciela Stanów Zjednoczonych, podobnie jak jego brat Albert. Był jedynym władcą europejskim, który mianował konsula Skonfederowanych Stanów Ameryki.
Książę był kompozytorem amatorem.