W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Eugeniusz Gołąbek, badając jego pochodzenie, ewolucję i dzisiejsze znaczenie. Eugeniusz Gołąbek jest tematem zainteresowania i debaty od dziesięcioleci, przyciągając uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i entuzjastów. Zagłębiając się w tę analizę, zbadamy różne aspekty składające się na Eugeniusz Gołąbek, od jego aspektów historycznych po wpływ na współczesne społeczeństwo. Mamy nadzieję, że poprzez tę eksplorację rzucimy światło na różne aspekty, które sprawiają, że Eugeniusz Gołąbek jest fascynującym i istotnym tematem we współczesnym świecie.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
pisarz |
Eugeniusz Gołąbek, kasz. Eùgeniusz Gòłąbk (ur. 26 sierpnia 1949 w Gdańsku-Osowej) – polski pisarz i znawca kaszubszczyzny, z zawodu technik elektryk.
Jego szeroki wachlarz zainteresowań obejmuje m.in. literaturę, językoznawstwo, muzykę i historię.
Jest autorem tłumaczenia na język kaszubski Pisma Świętego – Nowego Testamentu (1993) z Biblii Tysiąclecia, psalmów (Knéga psalmów – 1999) oraz fragmentów ksiąg Starego Testamentu, które weszły w skład lekcjonarza To je Słowo Bożé (2007). Jest współautorem kaszubskiego modlitewnika (opracowanego wspólnie z Eugeniuszem Pryczkowskim) Më trzimómë z Bogã (1998).
Opracował m.in. Rozmówki polsko-kaszubskie (1992), zasady pisowni kaszubskiej (Wskôzë kaszëbsczégò pisënkù – 1997), Kaszëbsczi słowôrz normatiwny, czyli Kaszubski słownik normatywny (2005). Zajmował się także redakcją książek kaszubskojęzycznych, m.in. B. Jażdżewskiego Wspomnienia kaszubskiego gbura (1999) oraz tegoż autora Jôrmark w Borzëszkach (2003), H. Derdowskiego O panu Czorlińsczim, co do Pucka po séce jachôł (2007), H. Hewelta Nie odéńda bez pożegnaniô(1996), J. Berthelki „Pielgrzymki morskie” (1999), A. Chrabkowskiego Jak jô bëł bogati (2007). W latach 80. XX w. pisywał po kaszubsku felietony do czasopisma „Pomerania”. Przez wiele lat był działaczem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Jako muzyk amator gra na kilku instrumentach, m.in. saksofonie, tubie, gitarze basowej oraz instrumentach klawiszowych.
W 1988 roku wyróżniony Medalem Stolema[1].