Dziś wkraczamy w fascynujący świat Eugeniusz Szyfner. Na przestrzeni historii Eugeniusz Szyfner budził zainteresowanie i ciekawość niezliczonych ludzi, czy to ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego znaczenie w sferze kulturalnej, czy też znaczenie w różnych aspektach życia codziennego. W tym artykule naszym celem jest zbadanie i dogłębna analiza wszystkich aspektów związanych ze zmienną Eugeniusz Szyfner, od jej początków po możliwe implikacje w przyszłości. Zagłębimy się w jego liczne aspekty, odkrywając jego znaczenie i wartość w obecnym kontekście, aby zapewnić naszym czytelnikom pełną i wzbogacającą wizję tego ekscytującego tematu.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
29 grudnia 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 marca 2017 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
księgowy |
Narodowość |
polska |
Pracodawca |
Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL Mielec (1947–1990) |
Rodzice |
Józef i Katarzyna |
Małżeństwo |
Stanisława Pietryka |
Dzieci |
Halina, Renata, Lidka |
Krewni i powinowaci |
Janina, Jerzy, Zbigniew, Zdzisław |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Eugeniusz Szyfner (ur. 29 grudnia 1922 w Tarnowie, zm. 18 marca 2017 w Mielcu[1]) – polski księgowy, wyróżniony tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Był najstarszym synem z sześciorga dzieci Józefa i Katarzyny Szyfnerów. Ukończył w 1939 roku 7-letnią Publiczną Szkołę Powszechną stopnia III w Spytkowicach.
Podczas II wojny światowej, wraz z matką Katarzyną Szyfner i młodszym rodzeństwem mieszkał od 1939 roku w Chorzelowie, gdzie pracował jako robotnik rolny, a następnie jako dozorca w majątku ziemskim hrabiego Karola Stanisława Tarnowskiego[2]. Od 9 marca 1942 roku, gdy Niemcy w ramach operacji Reinhardt zlikwidowali gminę żydowską w Mielcu, do sierpnia 1944 roku przechowywał w ukryciu 9 Żydów, w tym 5-osobową rodzinę Hellerów, Maksymiliana Grossa, a także małżeństwo Matyldę i Dawida Zuckerbrodtów i ich córkę[3].
Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej ukończył w latach 1946–1948 Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Konarskiego w Mielcu, zdając 12 maja 1948 roku egzamin dojrzałości w Liceum Handlowym. Po maturze rozpoczął pracę zawodową w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL Mielec, gdzie w latach 1947–1990 pracował kolejno na stanowiskach: księgowy, starszy księgowy, kierownik sekcji, starszy ekonomista, samodzielny referent ds. inwentaryzacji, samodzielny referent ekonomiczny, specjalista gospodarki materiałowej. W okresie pracy zawodowej, od 1950 roku, należał do Związku Zawodowego Metalowców w Polsce. 11 kwietnia 1955 roku poślubił Stanisławę Pietrykę. W okresie pracy zawodowej ukończył wyższe zawodowe studia administracyjne na UMCS (1970), po których rozpoczął studia zaoczne na Wydziale Prawniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1970).
6 listopada 1996 roku otrzymał wraz z matką medal i tytuł Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata[4]. 17 marca 2016 roku na Zamku w Łańcucie z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[5].
Pochowany na cmentarzu komunalnym w Mielcu[6].
Rodzeństwo: Janina, Jerzy, Zbigniew, Zdzisław; trzy córki: Halina, Renata i Lidka; wnuczki: Agnieszka, Katarzyna; wnuki: Rafał, Tomasz; prawnuki Krzysztof, Wiktoria.