W dzisiejszym świecie Eusebio Díaz zyskał nieuniknione znaczenie w wielu obszarach. Jej wpływ rozciąga się od sfery osobistej po zawodową, poprzez sferę kulturową, społeczną i polityczną. Zainteresowanie Eusebio Díaz wzrosło w ostatnich latach, stając się tematem debaty i refleksji na różnych forach i mediach. Zarówno eksperci, jak i zwykli obywatele są coraz bardziej zainteresowani zrozumieniem i analizą implikacji i wyzwań, jakie Eusebio Díaz stwarza dla współczesnego społeczeństwa. W tym sensie ten artykuł ma na celu przedstawienie panoramicznej i zaktualizowanej wizji Eusebio Díaz, odniesienie się do jego wielu aspektów i zaproponowanie krytycznego i refleksyjnego podejścia do tego wszechobecnego dziś zjawiska.
![]() | |||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||
Pozycja | |||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
|
Eusebio Díaz (1901 – 1959?) – piłkarz paragwajski, środkowy pomocnik. Wzrost 175 cm, waga 78 kg.
Jako gracz klubu Club Guaraní wziął udział w turnieju Copa América 1923, gdzie Paragwaj zajął 3. miejsce. Díaz zagrał we wszystkich 3 meczach - z Argentyną, Urugwajem i Brazylią.
Rok później znalazł się w kadrze narodowej na turniej Copa América 1924, gdzie Paragwaj także był trzeci. Díaz wystąpił tylko w ostatnim meczu przeciwko Chile.
Po raz trzeci w mistrzostwach kontynentalnych Díaz zagrał podczas turnieju Copa América 1925. Paragwaj zajął ostatnie 3. miejsce, a Díaz wystąpił tylko w pierwszym meczu z Argentyną.
Nadal jako piłkarz klubu Guaraní wziął udział w turnieju Copa América 1929, gdzie Paragwaj zdobył wicemistrzostwo Ameryki Południowej. Díaz zagrał we wszystkich 3 meczach - z Urugwajem, Argentyną i Peru.
Także jako gracz Guaraní był w kadrze narodowej na pierwsze mistrzostwa świata w 1930 roku, gdzie Paragwaj odpadł w fazie grupowej. Zagrał w obu meczach - ze Stanami Zjednoczonymi i z Belgią.
Uważany jest za jednego z największych piłkarzy paragwajskich swojej epoki. Następca słynnego Fleitasa Solicha[1].