W dzisiejszym świecie Evan N’Dicka przyjął fundamentalną rolę w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy akademickim, Evan N’Dicka wywarł znaczący wpływ na sposób, w jaki żyjemy, pracujemy i odnosimy się do innych. Dlatego niezwykle ważne jest, aby w pełni zrozumieć rolę, jaką Evan N’Dicka odgrywa w naszym codziennym życiu i jak możemy ją najlepiej wykorzystać. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Evan N’Dicka, od jego powstania po ewolucję i implikacje, jakie ma w dzisiejszym świecie. Ponadto przeanalizujemy możliwe możliwości i wyzwania, jakie wynikają z obecności Evan N’Dicka w naszym społeczeństwie.
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Obite Evan N'Dicka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1999 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
192 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer w klubie |
5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Evan N’Dicka (ur. 20 sierpnia 1999 w Paryżu) – iworyjsko-francuski piłkarz pochodzenia kameruńskiego, grający na pozycji obrońcy we włoskim klubie AS Roma oraz w reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej. Zwycięzca Pucharu Narodów Afryki 2023.
Jest wychowankiem AJ Auxerre. W czasach juniorskich trenował także w F.C.A. Paris 19ème i Solitaires Paris-Est F.C. W 2017 roku dołączył do pierwszego zespołu Auxerre.
5 lipca 2018 odszedł za 5,5 miliona euro do niemieckiego Eintrachtu Frankfurt. W Bundeslidze zadebiutował 25 sierpnia 2018 w wygranym 2:0 meczu z SC Freiburg[2].
W lutym 2019 roku został nagrodzony nagrodą ,,Rookie of the Month" wyróżnienie przyznawane co miesiąc najlepiej prezentującemu się zawodnikowi poniżej 23 lat[3].
Był częścią drużyny w sezonie 2021/2022, kiedy wraz z Eintrachtem wygrał Ligę Europy[4][5]. W czerwcu 2023 roku oficjalnie opuścił klub po pięciu sezonach, po wygaśnięciu jego kontraktu[6].
1 lipca 2023 roku za kwotę bez odstępnego przeszedł do włoskiej AS Romy, na podstawie czteroletniego kontraktu[7][8]. 14 kwietnia 2024 podczas meczu z Udinese Calcio upadł na murawę tracąc przytomność, a mecz został przerwany[9].
Ndicka reprezentował Francję na poziomie U16 i U17 i po raz pierwszy został powołany do reprezentacji U18 przez menedżera Bernarda Diomède w marcu 2017 roku[10]. Następnie grał dla każdej francuskiej drużyny młodzieżowej aż do narodowej drużyny U21[11].
W czerwcu 2023 roku oficjalnie zmienił przynależność na Wybrzeże Kości Słoniowej[12], otrzymując następnie swoje pierwsze oficjalne powołanie do seniorskiej reprezentacji narodowej na mecz kwalifikacyjny do Pucharu Narodów Afryki 2023 przeciwko reprezentacji Zambii[13].
Ostatecznie zadebiutował w reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej w wygranym 1–0 meczu kwalifikacyjnym do Pucharu Narodów Afryki 2023 przeciwko Lesotho 9 września 2023 roku.
Został powołany do składu na Puchar Narodów Afryki 2023[14].
Po zaciętych rozgrywkach w pucharze reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej dotarła do finału turnieju w którym zmierzyła się ponownie z reprezentacją Nigerii[15]. Pierwszą bramkę w finale strzelił nigeryjski ówczesny zawodnik PAOK FC, William Troost-Ekong w 38 minucie spotkania[16]. Drugą bramkę po pierwszej połowie spotkania strzelił Franck Kessié po asyście Simon Adingra[17]. Ostatnią bramkę na wagę zwycięstwa w tym spotkaniu strzelił Sébastien Haller ponownie po asyście Simon Adingra[18]. Końcowo spotkanie zakończyło się wynikiem 2:1 na konto Iworyjczyków, którzy tym samym sięgnęli po złoty medal turnieju[19][20][21].