W dzisiejszym świecie Fat Lever stał się tematem ciągłej debaty i refleksji. Jego znaczenie obejmuje różne obszary społeczeństwa, od polityki po kulturę i technologię. Z biegiem czasu Fat Lever wykazał swój wpływ i zdolność do generowania znaczących zmian w różnych obszarach. Opinie na ten temat są zróżnicowane i często spolaryzowane, co pokazuje, jak ważne jest podejście do tej kwestii w sposób obiektywny i multidyscyplinarny. W tym artykule zbadamy różne aspekty Fat Lever i jego wpływ dzisiaj, analizując jego ewolucję w czasie i jego projekcję na przyszłość.
![]() | ||||||||||||||
12, 21 | ||||||||||||||
rozgrywający | ||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1960 | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
191 cm | |||||||||||||
Masa ciała |
77 kg | |||||||||||||
Kariera | ||||||||||||||
Aktywność |
1982–1994 | |||||||||||||
Szkoła średnia |
Pueblo (Tucson, Arizona) | |||||||||||||
College |
Arizona State (1978–1982) | |||||||||||||
Draft |
1982, numer: 11 | |||||||||||||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
|
Lafayette „Fat” Lever (ur. 18 sierpnia 1960 w Pine Bluff) – amerykański koszykarz, obrońca, zaliczany do składów najlepszych zawodników oraz obrońców NBA[1].
Zaraz po ukończeniu Arizona State University przystąpił do draftu NBA. Został w nim wybrany z numerem 11 przez reprezentujących Oregon - Portland Trail Blazers[2]. Rozwijał się powoli spędzając na parkiecie średnio około 25 minut w meczu przez dwa kolejne lata. 7 czerwca 1984 trafił do zespołu Denver Nuggets. Wraz z nim zespół z Kolorado pozyskał również Wayne'a Coopera, Calvina Natta oraz wybory drugiej rundy draftu 1984 (Willie White), a także pierwszej rundy 1985 (Blair Rasmussen). Blazers zasilił natomiast gracz formatu All-Star - Kiki Vandeweghe[3]. Ruch ten okazał się bardzo pozytywny w skutkach dla Levera, ponieważ diametralnie przyśpieszył jego rozwój, w wyniku większego zaufania trenera. Przełożyło się to na zwiększenie czasu gry, a co za tym idzie, wzrost statystyk zawodnika[3].
9 marca 1985, w spotkaniu z Indiana Pacers, Lever notując 8 przechwytów w trakcie jednej połowy spotkania wyrównał rekord NBA. Został także samodzielnym rekordzistą ligi, uzyskując je (8 przechwytów) podczas zaledwie jednej kwarty[4].
W sezonie 1986/87 zanotował aż 17 tzw. triple-doubles, najwięcej w całej NBA[5]. Pomimo skromnego wzrostu (191 cm) imponował umiejętnościami po obu stronach parkietu. Notował średnio 18,9 punktu, 8,9 zbiórki, 8 asyst i 2,5 przechwytu[3]. Po zakończeniu rozgrywek podstawowych został zaliczony do drugiego składu najlepszych graczy NBA[6].
Podczas rozgrywek 1987/88 osiągał średnio 18,9 punktu, 8,1 zbiórki, 7,8 asysty oraz 2,7 przechwytu[3]. Za swoją postawę został po raz pierwszy w karierze zaproszony do udziału w spotkaniu gwiazd NBA, od razu jako gracz podstawowej piątki[7]. Po zakończeniu rozgrywek wybrano go natomiast do drugiego składu najlepszych obrońców ligi[8].
W swoim najbardziej udanym statystycznie sezonie w karierze (1988/89) notował średnio 19,8 punktu, 9,3 zbiórki, 7,9 asysty oraz 2,7 przechwytu[3]. Mimo takich wyników nie został powołany do udziału w NBA All-Star Game. Powetował to sobie jednak w kolejnym sezonie, kiedy to uzyskiwał 18,3 punktu, 9,3 zbiórki, 6,5 asysty i 2,1 przechwytu[3].
Lever był bardzo wszechstronnym zawodnikiem, co potwierdzają jego statystyki oraz liczba uzyskanych w karierze triple-doubles (46)[9].
21 czerwca 1990 został wymieniony do Dallas Mavericks, w zamian za dwa wybory pierwszych rund draftów 1990 (Willie Burton) oraz 1991 (LaBradford Smith) roku[3]. Po transferze zaczęły się jego problemy z kolanami. Podczas swojego pierwszego sezonu w Dallas rozegrał zaledwie 4 spotkania fazy zasadniczej, w kolejnym 31, by w trzecim (1992/93) nie pojawić się na parkiecie w ogóle[3]. Powrócił dopiero na rozgrywki (1993/94), jednak z powodu przebytych urazów był już jedynie cieniem samego siebie, w związku z czym postanowił zakończyć karierę sportową.
Na podstawie[10], o ile nie zaznaczono inaczej.