Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny
W tym artykule poruszymy kwestię Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, która w ostatnim czasie stała się bardzo istotna. Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny to temat, który wpływa na dużą liczbę osób w różnych obszarach życia, czy to zawodowego, osobistego, społecznego czy kulturalnego. W tym artykule zbadane zostaną różne aspekty związane z Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, od jego pochodzenia i ewolucji po możliwe przyszłe implikacje. Zostaną także przeanalizowane różne perspektywy i opinie na ten temat, w celu przedstawienia kompletnej i wzbogacającej wizji tego tematu, który jest niezwykle interesujący dla dzisiejszego społeczeństwa.
 Odznaka Federacji – wzór Ministerstwa Spraw Wojskowych RP. rozkaz nr 24, poz. 285 z roku 1929 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
założona w 1927, zdelegalizowana w 1947, reaktywowana w 1991 |
| Rodzaj stowarzyszenia |
federacja, związek stowarzyszeń |
| Status | |
| Profil działalności |
federacja organizacji kombatanckich |
| Zasięg | |
| Komendant |
kpt. Krystian A. Waksmundzki, komisarz Stefan Artwiński (1933) |
| Członkowie |
600 |
| Nr KRS | |
| Data rejestracji | |
Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny powstała 9 lutego 1928 r., zrzeszała na zasadach federacyjnych związki byłych wojskowych i rezerwistów. Działała do 1939 roku. Zrzeszała 34 organizacje kombatanckie, liczące ok. 600 tys. członków[1][2]. Wchodziła w skład Federacji Międzysojuszniczej Byłych Kombatantów (Fédération Interallié des Anciens Combattants – FIDAC).
Godłem Federacji jest biała swastyka zatwierdzona rozkazem MSWojsk. nr 24, poz. 285 z roku 1929. Komenda Główna mieści się w Krakowie. Po delegalizacji przez władze Polski Ludowej w 1947 roku Federacja działała w konspiracji. Przywrócenie wpisu do rejestru stowarzyszeń nastąpiło w 1990 roku[potrzebny przypis].
Głównym celem Federacji było szkolenie wojskowe członków, ponadto patriotyczne oddziaływanie na młode pokolenie poprzez współpracę z organizacjami przysposobienia wojskowego oraz opieka nad rozwojem wchodzących w jej skład związków. Wydawała dwutygodnik "Naród i Wojsko" powstały z przekształcenia wcześniejszego "Biuletynu Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny".
Zarząd główny FPZOO mieścił się do 1939 przy ul. Nowy Świat 35 w Warszawie[3].
Komendanci Główni Federacji
- 1928–1939: gen. dr Roman Górecki[1], legionista.
- grudzień 1946 – grudzień 1974: por. dr Stanisław Korczyński, legionista, od 1939 r. działał jako Komendant Główny na Kraj[potrzebny przypis].
- grudzień 1974 – listopad 1993: gen. Edmund Mieczysław Jastrzębiec - Strużanowski, legionista[potrzebny przypis].
- luty 1994 - październik 1996: płk dr Bronisław hr. Lubieniecki, 3 pułk strzelców konnych, od listopada 1993 r. p.o. Komendanta[potrzebny przypis].
- październik 1996 – październik 2006: płk Jan Kućmierczyk, 9 pułk ułanów małopolskich, 106 DP AK[potrzebny przypis].
- od 12 grudnia 2008: kpt. Krystian A. Waksmundzki, Członek Honorowy Federacji, od października 2006 p.o. Komendanta[potrzebny przypis].
Zawodnicy
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
- ↑ Nauka - Postępowania awansowe - Postępowania habilitacyjne - DR ANETA NIEWĘGŁOWSKA / Autoreferat , Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, s. 2 .
- ↑ Ze świata kombatanckiego. „Naród i Wojsko”. 4, s. 10, 15 lutego 1939.
Bibliografia
- Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny dla upamiętnienia dziesięciolecia niepodległości 1918 X 1928. Adam F. Augustynowicz (red.). Warszawa: Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, 1928.