Dziś Federico Mayor Zaragoza jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu społeczeństwem. W miarę upływu czasu coraz ważniejsze staje się zrozumienie i analizowanie Federico Mayor Zaragoza z różnych perspektyw. W tym artykule zagłębimy się w świat Federico Mayor Zaragoza, badając jego implikacje, wpływ i możliwe rozwiązania. Poprzez wyczerpującą i szczegółową analizę staramy się przedstawić globalną i kompletną wizję tego tematu, która niewątpliwie będzie miała wpływ na przed i po w różnych obszarach codziennego życia.
![]() Federico Mayor Zaragoza (2007) | |
Data i miejsce urodzenia |
27 stycznia 1934 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 grudnia 2024 |
Dyrektor generalny UNESCO | |
Okres |
od 1987 |
Poprzednik | |
Następca |
Federico Mayor Zaragoza (ur. 27 stycznia 1934[1] w Barcelonie[2], zm. 19 grudnia 2024 w Madrycie[3]) – hiszpański farmaceuta, nauczyciel akademicki i polityk, minister edukacji i nauki (1981–1982), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji, dyrektor generalny UNESCO (1987–1999).
Ukończył studia farmaceutyczne na Uniwersytecie Complutense w Madrycie[2]. Był zawodowo związany z Universidad de Granada, objął stanowisko profesora biochemii na wydziale farmaceutycznym tej uczelni. W latach 1968–1972 pełnił funkcję rektora tego uniwersytetu. Został następnie profesorem na Uniwersytecie Autonomicznym w Madrycie, na którym współtworzył centrum biologii molekularnej[2].
W końcowym okresie dyktatury sprawował urząd podsekretarza stanu w resorcie edukacji i nauki (1974–1975)[2]. W okresie przemian związał się z Unią Demokratycznego Centrum. W latach 1977–1978 sprawował z ramienia UCD wykonywał mandat posła do Kongresu Deputowanych[4], w tych samych latach był doradcą premiera Adolfa Suáreza[2]. W 1978 został zastępca dyrektora generalnego UNESCO[2]. Od grudnia 1981 do grudnia 1982 sprawował urząd ministra edukacji i nauki w rządzie Leopolda Calvo-Sotelo[5]. W 1987 był posłem do Parlamentu Europejskiego II kadencji z ramienia Centrum Demokratycznego i Społecznego[1]. W tym samym roku został dyrektorem generalnym UNESCO, stanowisko to zajmował do 1999[2], kiedy to jego następcą został Kōichirō Matsuura.
Powrócił następnie do Hiszpanii, gdzie założył fundację Fundación Cultura de Paz[6]. Udzielał się później m.in. w inicjatywie Sojusz Cywilizacji Narodów Zjednoczonych (UNAOC) oraz w International Commission Against the Death Penalty[7].