Filip Peliwo

W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Filip Peliwo. Od powstania do dzisiejszej ewolucji, Filip Peliwo pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy pasjonujesz się Filip Peliwo, czy słyszysz o nim po raz pierwszy, ten artykuł zabierze Cię w podróż po jego najważniejszych aspektach. Odkryjemy jego znaczenie w różnych kontekstach i jego wpływ na nasze życie. Przygotuj się na zanurzenie w bogactwie i różnorodności Filip Peliwo, a przekonasz się, że nigdy nie przestanie zaskakiwać i wzbogacać naszego życia w nieoczekiwany sposób.

Filip Peliwo
Ilustracja
Filip Peliwo podczas Wimbledonu 2013
Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1994
North Vancouver

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2013

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Frédéric Niemeyer

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

161 (21 maja 2018)

Australian Open

1Q (2014, 2018)

Roland Garros

1Q (2018)

Wimbledon

2Q (2013)

US Open

1Q (2018)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

321 (19 marca 2018)

Multimedia w Wikimedia Commons

Filip Peliwo (ur. 30 stycznia 1994 w North Vancouver) – polski tenisista reprezentujący Kanadę do 2022 roku[1], zwycięzca Wimbledonu 2012 i US Open 2012 oraz finalista Australian Open 2012 i French Open 2012 w grze pojedynczej chłopców, lider rankingu ITF, medalista mistrzostw Polski[2].

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP w singlu był na 161. miejscu (21 maja 2018), a w deblu na 321. pozycji (19 marca 2018).

Peliwo od początkowych lat życia trenował w Montrealu w National Training Center. Jako jedyny z trójki rodzeństwa nie urodził się w Polsce, skąd pochodzą jego rodzice[3].

Kariera tenisowa

Kariera juniorska

W grudniu 2011 roku osiągnął półfinał mistrzostw juniorów. W styczniu 2012 roku dotarł do finału juniorskiego Australian Open. W meczu o mistrzostwo przegrał z Lukiem Saville 3:6, 7:5, 4:6. Podczas juniorskiego French Open również osiągnął finał, w którym przegrał 1:6, 4:6 z Kimmerem Coppejansem. W lipcu 2012 roku, dzięki zwycięstwie nad Lukiem Saville, zwyciężył w juniorskim Wimbledonie. W grze pojedynczej chłopców podczas US Open 2012 zwyciężył w finale z Liamem Broadym 6:2, 2:6, 7:5.

Statystyki

Historia występów w juniorskim Wielkim Szlemie w singlu

Turniej 2011 2012
Australian Open 1R F
French Open 2R F
Wimbledon 1R W
US Open 3R W

Historia występów w juniorskim Wielkim Szlemie w deblu

Turniej 2011 2012
Australian Open 1R QF
French Open 1R 1R
Wimbledon 1R QF
US Open 1R 2R

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2–2)
Legenda
Australian Open (0–1)
French Open (0–1)
Wimbledon (1–0)
US Open (1–0)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (1–1)
Ceglana (0–1)
Trawiasta (1–0)
Dywanowa (0–0)
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 2012 Australian Open Twarda Australia Luke Saville 3:6, 7:5, 4:6
Finalista 2012 French Open Ceglana Belgia Kimmer Coppejans 1:6, 4:6
Zwycięzca 2012 Wimbledon Trawiasta Australia Luke Saville 7:5, 6:4
Zwycięzca 2012 US Open Twarda Wielka Brytania Liam Broady 6:2, 2:6, 7:5

Przypisy

  1. ↑ Michał Pochopień: Tenis. Filip Peliwo zmienił narodowość i będzie reprezentować Polskę. „Mam wszystko, aby być Polakiem”. TVP Sport, 2022-03-22. . (pol.).
  2. ↑ Esvelo 96. NMP: Michalski wywalczył tytuł w Bytomiu. Polski Związek Tenisowy, 2022-07-16. . (pol.).
  3. ↑ Australian Open Juniors – Semifinals ahead. itftennis.com, 2012-01-26. . (ang.).

Bibliografia