W tym artykule zbadamy fascynujący świat Fragmoplast i jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od jego wpływu w historii, poprzez jego dzisiejsze znaczenie, aż po jego projekcję w przyszłości, Fragmoplast odegrał i odgrywa kluczową rolę w wielu obszarach. Idąc tym tropem, przeanalizujemy, w jaki sposób Fragmoplast ukształtował i nadal wpływa na nasze życie, a także konsekwencje, jakie jego obecność ma w różnych obszarach. Stosując podejście multidyscyplinarne, zagłębimy się w tajniki Fragmoplast i spróbujemy rozwikłać jego złożoność, aby lepiej zrozumieć jego miejsce w społeczeństwie.
Fragmoplast – specyficzna dla komórek roślinnych struktura powstająca podczas cytokinezy. Jest zespołem mikrotubuli (MT) i mikrofilamentów (MF) ułożonych równolegle względem siebie i prostopadle do płaszczyzny podziału. Pośrodku płaszczyzny łącza się pęcherzyki transportujące polisacharydy i pektyny wytwarzane przez aparaty Golgiego[1]. MT zapewniają ruch pęcherzyków do centralnej części płaszczymy równikowej, gdzie transportowane związki są deponowane w wyniku łączenia kolejnych pęcherzyków. Wraz z powiększaniem się przegrody pierwotnej (fragmosomu) mikrotubule w centrum są demontowane a przybywa ich na obrzeżach powstającej struktury[2]. Średnica rozrastającego się torusa stopniowo powiększa się aż do zetknięcia się z błoną komórkową[3]. Torus rozrasta się z prędkością 1 μm na minutę. Po zlaniu się błon wytwarzanego przez fragmoplast torusa z błoną komórkową pektyny znajdujące się pomiędzy błonami stają się blaszką środkową a powstająca podczas rozrastania się fragmosomu kaloza ulega hydrolizie. Odśrodkowe rozrastanie się przegrody pierwotnej zachodzi wyłącznie u roślin wyższych. U glonów, grzybów oraz w niektórych dzielących się komórkach roślin wyższych (bielmo, komórki macierzyste pyłku) przegroda pierwotna budowana jest dośrodkowo[4].
Zaburzenie działania fragmoplastu może prowadzić do śmierci rozwijającego się zarodka, wad morfologicznych albo powstania komórek wielojądrowych[5].